Tο παρόν ερευνητικό θέμα πραγματεύεται την έννοια της επαφής με απώτερο στόχο την ερμηνεία μιας αρχιτεκτονημένης διαδρομής και εμπειρίας.
Η έννοια, γινόμενη αντιληπτή ως λέξη με πολλές προεκτάσεις, εξετάζεται μέσα από διάφορα θεωρητικά πεδία και μετατρέπεται σε κρίσιμο παράγοντα αλληλεπίδρασης ανθρώπινου και κτιριακού σώματος.Η συνύπαρξη σώματος και χώρου και κατ'επέκταση η επαφή τους, ορίζεται ως ένα από τα βασικότερα σχεδιαστικά εργαλεία.
Η κάθε ετυμολογική ερμηνεία της επαφής, αντιστοιχίζεται σε ένα χωρικό παράδειγμα έκφρασής της και ως αποτέλεσμα η έννοια εισάγεται σε κοινωνικά, φιλοσοφικά, χωρικά και πολλών μορφών πλαίσια.
Ο τρόπος με τον οποίο κάθε φορά ερμηνεύεται, υπόκειται στην γενική ανάγκη χρήσης αυτής ως ένα αριτεκτονικό εργαλείο και όχι απλά ως φιλοσοφική έρευνα.
Ανάλογα με το συνθετικό πρόγραμμα και την ποσότητα της επαφής που εκφράζεται, εξετάζονται τρία αρχιτεκτονικά παραδείγματα, η ΑEGIS HYPOSURFACE των DECOI ARCHITECTS που αποτελεί μια επιφάνεια μορφής τοίχου, η πλατεία PIAZZA DEL CAMPO της πόλης Σιένα της Ιταλίας και τα Λουτρά του Peter Zumthor (THERME VALS), μέσα από τα οποία ορίζεται ο χώρος, τα βασικά στοιχεία του και παρατηρείται ο τρόπος με τον οποίο συνομιλεί με το κινούμενο σε αυτόν σώμα.
Μέσω της διερεύνησης της αρχιτεκτονικής μορφής και της σημειογραφίας και γεωμετρίας του ανθρώπινου σώματος, επιτυγχάνεται η συνολική θεώρηση του αρχιτεκτονικού αποτελέσματος ως ένα σύνολο σχέσεων μεταξύ ατόμων, συναισθημάτων και αντικειμένων.
Σε αυτό που τελικά δίνεται έμφαση, δεν είναι η καθεαυτή ανάδειξη όλων των υπαρχόντων χροιών της επαφής, αλλά κυρίως η κατανόηση της εμπειρίας του σώματος και του πως η έννοια αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τον εκάστοτε αρχιτέκτονα.
Τελικό στόχο της μελέτης, αποτελεί η δημιουργία μιας χωρικής γραμματικής, διαμέσου της σύνθεσης διαγραμμάτων και οπτικών δειγματολογίων, σκοπεύοντας στη μετέπειτα διαμόρφωση μιας αρχιτεκτονικής ανάγνωσης.