Τον 17ο και 18ο αιώνα μια νέα ελληνική λαϊκή λιθογλυπτική άρχισε να εμφανίζεται σε όλη την Ελλάδα. Αυτή η λαϊκή λιθογλυπτική ήταν διαδεδομένη σε όλη την χερσόνησο του Πηλίου και θα φτάσει τελικά στο αποκορύφωμά της τον 19ο αιώνα. Τα λιθανάγλυφα μπορούν να βρεθούν σε υπέρθυρα πάνω από πόρτες και παράθυρα, σε ακρογωνιαίους λίθους, κάτω από μπαλκόνια, στον εξωτερικό τοίχο των ιερών ναών και σε στόμια από βρύσες νερού, για να αναφέρουμε μόνο μερικά σημεία. Με την πρώτη ματιά, τα λιθανάγλυφα γίνονται συνήθως αντιληπτά απλώς ως διακοσμητικά στοιχεία ή διακοσμητικά γλυπτά που χρησιμοποιούνται για να κάνουν τα κτίρια να φαίνονται πιο σημαντικά ή ενδιαφέροντα. Τα διαφορετικά σχέδια και τα θέματα περιλαμβάνουν σύμβολα, φυτά, ζώα, πουλιά, ερπετά, ανθρώπινα κεφάλια, ιερά πρόσωπα, ακόμη και ολόκληρες θρησκευτικές σκηνές. Αν και διακοσμητικά από τη φύση τους, τα περισσότερα από αυτά τα γλυπτά κατέχουν επίσης σημαντική συμβολική σημασία και ήταν στρατηγικά τοποθετημένα σε εκκλησίες, σπίτια και βρύσες για διαφορετικούς λόγους, συνήθως για προστασία, καλή τύχη ή θρησκευτικούς λόγους.
Ως χαράκτης πέτρας και τεχνίτης, είχα έντονο προσωπικό ενδιαφέρον για την καλύτερη κατανόηση αυτών των γλυπτών και της σημασίας τους και θεώρησα ότι θα έπρεπε να καταγραφούν πριν χαθούν για πάντα. Μέσα από προσωπικές επισκέψεις στα χωριά του Πηλίου, τη χρήση των φωτογραφιών και της έρευνας, το έργο αυτό έχει ως στόχο να καταγράψει τα λιθανάγλυφα που βρίσκονται διάσπαρτα σε μερικά από τα πιο παραδοσιακά χωριά του Πηλίου και να δημιουργήσει ένα αρχείο από τα διάφορα λιθανάγλυφα, καθώς και έναν κατάλογο από τις συμβολικές σημασίες τους.