Η διερεύνηση της δυνατότητας σχεδιασμού ενός κτιρίου φοιτητικών κατοικιών το οποίο μέσω της αρχιτεκτονικής του επίλυσης θα συνέβαλε στην καθημερινή κοινωνική διαδραστικόητα των ενοίκων του, ενώ παράλληλα θα συμμετείχε σε ένα συνεχή διάλογο με τον αστικό ιστό της πόλης, αποτέλεσε τον κύριο προβληματισμό ο οποίος και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρολό στην εξέλιξη της μελέτης .Η φοιτητική εστία οφειλή και πρέπει να αντιπροσωπεύει μία ιδεαλιστική μικρογραφία της κοινωνίας στην οποία θα επιτυγχάνεται ελεύθερη και άπιαστη διακίνηση απόψεων και ιδεών, συλλογική και κοινωνική συνείδηση..
   Σε τι βαθμό μπορεί η αρχιτεκτονική ενός κτιρίου φοιτητικών εστιών να συμβάλλει σε μία κοινωνική δραστηριοποίηση;
   Στόχος ειναι το κτίριο να λειτουργεί ως ζωτικό στοιχείο του πανεπιστημιακού χώρου αλλά και ως σημαντικό πυρήνα του κοινωνικού συνόλου, στο οποίο οι ένοικοι δεν θα βρίσκουν απλώς ένα χώρο για να κοιμηθούν και το αστικό σύνολο δεν θα το αντιμετωπίζει ως πολυκατοικία αλλά ως πολ-[η]-κατοικία. Οροί όπως διάδραση, συνδιαλλαγή, διάτρηση, περισυλλογή, διάνοιξη, διαμπερές, ιδιωτικό, δημόσιο, πορώδες, διαφανές, κυψέλη αποτελέσαν λέξεις κλειδιά κατά τη διαδικασία της μελέτης.