Από τους αρχαίους χρόνους μέχρι τη βυζαντινή περίοδο και την Φραγκοκρατία η ιστορία του Υμηττού συνδέεται με την θρησκευτική λατρεία. Σήμερα, ένας μεγάλος αριθμός μοναστηριών σε λειτουργία συντηρεί τη σχέση του Υμηττού με το ιερό στοιχείο.

Την επιλογή οικοδόμησης μιας μοναστηριακής δομής, ως θέμα αυτής της διπλωματικής εργασίας, ακολούθησε η αναζήτηση του κατάλληλου οικοπέδου. Ο Υμηττός συνδεδεμένος με τους παραπάνω ιερούς συνειρμούς επιλέγχθηκε ως ευρύτερο χωρικό πλαίσιο. Ακολούθησε, προσεκτική αναζήτηση συγκεκριμένης τοποθεσίας μέσα από οδοιπορίες και παράλληλες καταγραφές «χωρικών ευρημάτων», η οποία κατέληξε στον εντοπισμό θέσης κατάλληλης να δεχθεί ένα μοναστήρι, δομή η οποία, κατά παράδοση, οργανώνεται σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο λειτουργικό πρόγραμμα, που ανταποκρίνεται σε μία σειρά συμβολικών και πνευματικών αιτημάτων.

Πιο συγκεκριμένα, στην Δυτική πλαγιά του Υμηττού, στην περιοχή του Κτήματος Καρά, στην θέση Αρχαίων Λατομείων προτείνεται ανδρώα Ιερά Μονή, αφιερωμένη στον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά.

Στο έντονο ανάγλυφο της συγκεκριμένης περιοχής υπάρχουν δύο υψίπεδα. Στο ένα από αυτά προτείνεται η δημιουργία της μονής, ενώ στο δεύτερο, το οποίο είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων στο σημείο που γινόταν η λατόμηση της πέτρας, προτείνεται η εγκατάσταση εργαστηρίου λιθογλυπτικής. Το εργαστήριο αυτό ανήκει στην μονή, αποτελεί το βασικό «εργόχειρό» των μοναχών.

Η σύνδεση των δύο αυτών βασικών χωρικών πόλων γίνεται μέσω διαδρομής, η οποία σχεδιάστηκε με άξονα την σταδιακή κίνηση από τον «τόπο προσευχής» προς τον «τόπο εργασίας».