Η συνθήκη για τους υγροβιότοπους η όποια ονομάστηκε συνθήκη Ραμσάρ, λόγο της πόλις Ραμσάρ στο Ιράν, όπου έλαβε χωρά το 1971 για πρώτη φορά, είναι μια μη κυβερνητική συνθήκη που δεσμεύει τα κράτη μελή ως προς την διαχείριση των υγροβιότοπων διεθνούς σημασίας. Διαπραγματεύτηκε την δεκαετία του 1960 από χώρες και μη-κυβερνητικές οργανώσεις που ανησυχούσαν για την αυξανόμενη απώλεια και υποβάθμιση των υγροτόπων και για τα μεταναστευτικά υδρόβια πτηνά. Η αποστολή της Σύμβασης είναι η διατήρηση και η συνετή διαχείριση όλων των υγροτόπων, μέσω τοπικών και εθνικών δράσεων και μέσο διεθνούς συνεργασίας, με στόχο την επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Σύμβαση συμπεριλαμβάνει λίμνες, ποτάμια, έλη και βάλτους, υγρά λιβάδια και τυρφώνες, οάσεις, εκβολές, δέλτα και παλιρροιακά επίπεδα, περιοχές κοντά στην ακτή της θαλάσσης ,κοραλλιογενείς υφάλους, καθώς και τοποθεσίες οι οποίες είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης επέμβασης, όπως λίμνες με ψάρια, ορυζώνες, και αλυκές. Ένας από τους όρους της Σύμβασης του Ραμσάρ, είναι ότι κάθε συμβαλλόμενο κράτος οφείλει να ορίσει έναν τουλάχιστον υγρότοπο της επικράτειάς του ως Διεθνή με βάση τα κριτήρια που ορίζει η Σύμβαση, ώστε να συμπεριληφθεί στον Κατάλογο Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας, ο οποίος είναι αλλιώς γνωστός ως Κατάλογος Ραμσάρ. Η Ελλάδα έχει εντάξει 11 υγροτόπους της στον Κατάλογο Ραμσάρ, οι οποίοι είναι οι εξής:
1. Οι Υγρότοποι της Περιοχής του Μεσολογγίου
2. Υγρότοπος Αμβρακικού Κόλπου
3. Υγρότοπος Λίμνης Μικρής Πρέσπας
4. Υγρότοπος Λιμνών Βόλβη και Κορώνεια (Λαγκαδά)
5. Υγρότοπος της Λιμνοθάλασσας Κοτύχι και Δάσου της Στροφυλίας
6. Υγρότοπος Λίμνης Βιστονίδας
7. Υγρότοπος Λίμνης Ισμαρίδας
8. Yρότοπος Δέλτα του Έβρου
9. Η τεχvητή λίμvη Κερκίvης
10. Υγρότοπος Ποταμών Γαλλικού, Αξιού, Λουδία, Αλιάκμονα και των Δέλτα τους
11. Υγρότοπος Δέλτα του Νέστου
Παρά το γεγονός ότι προστατεύονται από τη διεθνή σύμβαση Ραμσάρ, οι υδροβιότοποι απειλούνται από κινδύνους εξαφάνισης, από αλλαγές στο υδρολογικό καθεστώς, , παράνομη και αυθαίρετη δόμηση, για οικιστικούς λογούς αλλά και λόγο της εντατικοποίησης της γεωργίας και αλιείας. Σύμφωνα με την καταγραφή του Ελληνικού Κέντρου Βιοτόπων Υγροτόπων, στην Ελλάδα έχουν μείνει τετρακόσιοι υδροβιότοποι, η έκταση των οποίων ξεπερνά τα 2 εκατ. στρμ. ενώ την τελευταία 35ετία η χώρα μας απώλεσε το 61% των υδροβιοτόπων, λόγω αδικαιολόγητων αποξηράνσεων τους. Αποτελεί συνεπώς επιτακτική ανάγκη για την χώρα η προστασία και συνετή διαχείριση σύμφωνα με τις αντίστοιχες συμβάσεις naturaκαι Ραμσάρ.