Η έρευνα είναι γύρο από το ρόλο της πολιτικής στην αρχιτεκτονική και ο ρόλος της αρχιτεκτονικής στην πολιτική, μέσα στο ισραηλινό σχεδιασμό των εβραϊκών εποικισμών ,στη δυτική όχθη στα παλαιστινιακά εδάφη . Ο αστικός σχεδιασμός και η αρχιτεκτονική έχουν μετατραπεί από μια καθημερινή επαγγελματική πρακτική σε στρατηγικά όπλα στην υπηρεσία του κράτους, όπου ο βασικός στόχος τους είναι η επιβολή έλεγχου και επιτήρησης στην περιοχή.Έτσι, πέρα από την απλή παρουσία των ισραηλινών εποικισμών, στα κατεχόμενα εδάφη, είναι και ο τρόπος που αυτοί έχουν σχεδιαστεί, το μέγεθός τους, η μορφή και η κατανομή τους σε όλη την έκταση, όπου η καταστροφή και η κατασκευή χρησιμοποιούνται για να εντείνουν και να αυξήσουν την εδαφική διαμάχη.

Ενώ η εικόνα που παρουσιάζει ο κράτος είναι, πέραν της ιδεολογίας, αυτοί οι εποικισμοί περιλάμβαναν επιδοτούμενο και υψηλό επίπεδο υπηρεσιών και ευκολιών, ή με άλλα λόγια μια φθηνότερη ζωή κοντά στη φύση και βέβαια μια υπέροχη θέα.

Έτσι δημιουργώντας ένα χάσμα μεταξύ των εποικισμών και του γύρω του τοπίου, και μεταξύ της πολυτέλειας και της απλότητας, του αυθόρμητου και του σχεδιασμένου. Όπου μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει τις διακριτικές ιδιότητες της αρχιτεκτονικής των Εβραίων και των Αράβων, ειδικά σε αυτές τις περιοχές όπου οι νεόχτιστοι εποικισμοί «κάθονται» σαν κάστρα στις κορυφές, έχοντας θέα το ακατάστατο χτιστό χώρο του παλαιστινιακού χωρίου.

Ακόμα το χτίσιμο αυτών των εποικισμών δημιούργησε  έναν «μη συνεχόμενο αρχιπέλαγος από χιλιάδες ξεχωριστές νησίδες» που συνδέονται μεταξύ τους μέσω ένα δίκτυο από δρόμουςτους οποίους ελέγχονται από «τα σημεία ελέγχου», και έτσι με απλά λόγια δημιουργείται ο «πίνακας ελέγχου»! (thematrixofcontrol).