Οι υπολογιστές χρησιμοποιούνται στην αρχιτεκτονική για τουλάχιστον σαράντα χρόνια. Όμως από το 1990 και μετά, παρατηρείται μία στροφή στη χρήση των τρισδιάστατων προγραμμάτων της κινηματογραφικής βιομηχανίας και της αεροναυπηγικής όχι απλά ως αναπαραστατικά εργαλεία για οπτικοποίηση, αλλά ως ένα παραγωγικό εργαλείο για ψηφιακή μορφογένεση. Με τον καιρό δημιουργήθηκε η έννοια του παραμετρικού σχεδιασμού, που τα τελευταία δέκα χρόνια αποτελεί αντικείμενο συστηματικής έρευνας και εφαρμογής της πρωτοποριακής (avant-garde) αρχιτεκτονικής. Το 2008 προτάθηκε ένα όνομα για την νέα αυτή αρχιτεκτονική και η αναγωγή της σε στυλ με τους δικούς της κανόνες. Το όνομα που πρότεινε ο Patrik Schumacher, ήταν ο “παραμετρικισμός”. Το υπό εξέταση αυτό στυλ, χρησιμοποιεί παραμετρικά εργαλεία για την παραγωγή μορφών και κατά ένα μεγάλο μέρος τη συγγραφή “σεναρίων” (scripts). Στην ψηφιακή εποχή που διανύουμε έχουν βρεθεί νέοι πιο αποτελεσματικοί τρόποι παραγωγής και υλοποίησης του σχεδιασμένου αρχιτεκτονικού έργου. Όλη η διαδικασία της δημιουργίας, από την ιδέα μέχρι την κατασκευή, πραγματοποιείται με τη χρήση υπολογιστών και των ελεγχόμενων από αυτούς μηχανημάτων κατασκευής, αποτελώντας τμήματα που ανήκουν στο λεγόμενο ψηφιακό συνεχές. Έτσι, με τη βοήθεια του παραμετρικού σχεδιασμού, μέσα σε ένα ψηφιακό συνεχές μπορεί να επιτευχθεί η μαζική εξατομίκευση. Η τεχνολογία εξελίσσεται συνεχώς και επηρεάζει και τις τέχνες και επιστήμες που σχετίζονται ή εξαρτώνται από αυτή. Όπως όμως έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα, η αρχιτεκτονική είναι ευέλικτη και προσαρμόζεται στις εξελίξεις, είτε είναι κοινωνικές είτε τεχνολογικές.