Στην έρευνα μελετώ και αναλύω σε τρία κεφάλαια την δομή και σημασία της Νεκρής Ζώνης, στην εντός των τειχών Λευκωσία ,η οποία είναι ένα τμήμα του αστικού ιστού που διχοτομεί και διαχωρίζει την πόλη και όλο το νησί. Μέσα από την δική μου ματιά η Ζώνη αποκτά και άλλα γνωρίσματα, αντίθετα με αυτά της απαγόρευσης και του διαχωρισμού.
Στο πρώτο κεφάλαιο περιγράφω τις διάφορες τοπογραφικές αλλαγές που είχε από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, και που επηρέασαν σημαντικά την λειτουργία της πόλης χωρικά και κοινωνικά. Από ποτάμι(φυσικό διαχωριστικό), μετατράπηκε σε οροθετική γραμμή(τεχνητό διαχωριστικό), που διακόπτει την συνέχεια της πόλης και που αποκόπτει τις σχέσεις των δύο κοινοτήτων της. Αυτή είναι η συμπαγής δομή της που έχει περιοριστικό χαρακτήρα.
Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζεται η διάτρητη δομή της Ζώνης μέσα από την ίδια την κατασκευή της. Είναι ένα κατασκεύασμα, που συνυφαίνεται με το αστικό τοπίο, μέσα από πύλες διέλευσης και υπόγειες - υπέργειες γέφυρες. Ήχους που μεταφέρονται με τον αέρα, και διαμπερή ανοίγματα που δημιουργούνται από την ευτελή υλικότητά της. Αστικές λειτουργίες που διεισδύουν στο χώρο της και του δίνουν ζωτικότητα.
Τέλος στο τρίτο κεφάλαιο όλη η διαδικασία αναγνώρισης της μορφής της ζώνης ,καθώς και η συνοριακή της υπόσταση, οδηγούν στην οικειοποίηση του ανθρώπου με τον χώρο που την περιβάλλει και την περιέχει. Ο έντονος απαγορευτικός χαρακτήρας της απωθεί τους ανθρώπους να πλησιάσουν αλλά η διατρητότητα της, ελκύει , με αποτέλεσμα να δημιουργείτε μια σαφήνεια και οικειοποίηση για το χώρο, κάτι που παλιά δεν υπήρχε.
Η Νεκρή Ζώνη είναι μια αστική πολυμορφική πραγματικότητα της Λευκωσία που «διαχωρίζει» και «ενοποιεί" ταυτόχρονα.