Στο ερευνητικό αυτό προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε τις έννοιες δημόσιο/ιδιωτικό και ειδικότερα να ασχοληθούμε με τις χωρικές τους εκφράσεις. Οι έννοιες αυτές δεν είναι στεγανές, αλλά αντίθετα είναι αρκετά ασαφείς και σχετικές στον ορισμό τους. Έτσι υπάρχει ανάμεσα τους μία μεγάλη περιοχή που δεν είναι καθαρά ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και όσον αφορά την χωρική της έκφραση, αυτή η περιοχή μπορεί να είναι ένας χώρος περισσότερο ιδιωτικός ή περισσότερο δημόσιος, δηλαδή να εμπεριέχει και τα δυο στοιχεία σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.

Στην πορεία της ανάλυσης αντιληφθήκαμε ότι όχι μόνο τα όρια μεταξύ των εννοιών δημόσιο/ιδιωτικό είναι θολά, αλλά ότι ίσως μία ερμηνεία που θα υπερέβαινε το δίπολο αυτό θα βοηθούσε περισσότερο να προσεγγίσουμε την σημερινή κοινωνική πραγματικότητα. Η έννοια που προκύπτει και φαίνεται ικανή να συμπυκνώσει αυτό το νόημα είναι το “κοινό” και η ομάδα - φορέας της είναι το “πλήθος”. 

Αυτή η θεωρητική κατασκευή χρησιμεύει ως μεθοδολογικό εργαλείο προσέγγισης μίας παράλληλης κατασκευής, που δομείται από μια σειρά σκίτσων, τα οποία διερευνούν αυτές τις γκρίζες περιοχές μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου. Έτσι άλλοτε αναφέρονται περισσότερο στη μια έννοια και άλλοτε στην άλλη, παραμένουν όμως πάντα στο μεσοδιάστημα. Ως συστατικό στοιχείο των σκίτσων χρησιμοποιείται το πλήθος των χρηστών του χώρου και έτσι προκύπτει μια σειρά παρατηρήσεων σε σχέση με τη δημιουργία του χώρου, στον οποίο συμβαίνει η από κοινού δράση. Συνέχεια της παραπάνω προσέγγισης είναι η εφαρμογή στοιχείων της σε αρχιτεκτονικά προγράμματα που εμπλουτίζουν κατά κάποιο τρόπο τα «κλασσικά» αρχιτεκτονικά προγράμματα.