Στην έρευνα μας ασχοληθήκαμε με το φαινόμενο της  δημόσιας κατοικίας. Αρχικά εντοπίσαμε την έννοια της κατοικίας γενικά, την σημασία της για τον άνθρωπο ανεξαρτήτως εισοδήματος ,τονίζοντας ιδιαίτερα το δικαίωμα όλων στην «πολυτελή κατοικία». Στην συνέχεια περιγράφουμε την εμφάνιση της δημόσιας κατοικίας με την μορφή εργατικών κατοικιών με την βιομηχανική επανάσταση. Η οργάνωση της έρευνας μας είναι χρονολογική. Πρώτα αναλύουμε την δημόσια κατοικία στην Ευρώπη του 19ου αιώνα, στις αρχές της εκβιομηχάνισης όταν κατασκευάστηκαν οι πρώτες εργατικές κατοικίες εντός του ιστού των πόλεων. Αργότερα εισήχθηκε η έννοια του βιομηχανικού οικισμού ως λύση της στέγασης εργατικού δυναμικού και ύστερα  η μαζικοποίηση της εργατικής κατοικίας την δεκαετία του 1920, όπου η εργατική κατοικία μεταφέρεται στον ιστό της πόλης και εφαρμόζεται η αρχή της minimum κατοικίας.

Παρακάτω γίνεται ανάλυση της δημόσιας κατοικίας στην Ευρώπη του 20^ου με την αρχή του μοντερνισμού και την αισθητική της μηχανής, και ανάλυση των πολεοδομικών εξελίξεων της εποχής. Η δημόσια κατοικία χωρίζεται σε δυο κατηγορίες, αυτή του ατομικού τύπου και αυτή του συλλογικού τύπου.  Μέσα από το έργο του LeCorbusier και του A.Aalto περιγράφουμε την μαζική αρχιτεκτονική για υψηλά και χαμηλά εισοδήματα. Επιπλέον γίνεται μια αναφορά στο έργο ευρωπαϊκών αλλά και παγκόσμιων φορέων και στα βραβεία κοινωνικής στέγασης WorldHabitat.

Αντίστοιχα, στη συνέχεια γίνεται ανάλυση της δημόσιας κατοικίας στην Ελλάδα του 20^ου αιώνα με την προσφυγική κατοικία να είναι η πρώτη απόπειρα κοινωνικής κατοικίας στην χώρα μας. Περιγράφουμε πώς με τις τότε νομοθετικές ρυθμίσεις, τον θεσμό της οριζόντιας ιδιοκτησίας, το 4^ο CIAM τo 1933 οδηγηθήκαμε στην εμφάνιση της πολυκατοικίας είτε με κρατική συμβολή (προσφυγικές πολυκατοικίες) είτε με ιδιωτική πρωτοβουλία.

Συνεχίζοντας, αναλύουμε του φορείς υλοποίησης στην Ελλάδα και πώς το κράτος παρεμβαίνει σε θέματα στέγης, την δράση του ΟΕΚ και την συμβολή του Άρη Κωνσταντινίδη στην μαζική στέγαση με τις εργατικές κατοικίες στην Αθήνα. Επιπλέον, μετά από  μια γενική περιγραφή του κλίματος στην Ελλάδα τις δεκαετίες  60 – 80 αναλύουμε το παράδειγμα εργατικής κατοικίας στην Αθήνα, τον Ασύρματο. Ακόμη, αναζητήσαμε την κοινωνική πολιτική κατοικίας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, από το 1960 μέχρι σήμερα, ποια στεγαστική πολιτική προωθείται και πώς η εκτεταμένη στεγαστική και κοινωνική επισφάλεια επιβάλλει στεγαστική πολιτική χωρίς αποκλεισμούς καθώς όλοι είναι στεγαστικά ευάλωτοι. Τέλος, διαλέξαμε μια Ευρωπαϊκή χώρα με παράδοση στην κοινωνική κατοικία , την Γαλλία και παραθέτουμε μια σειρά παραδειγμάτων σύγχρονης κοινωνικής κατοικίας.  Μέσα από την ανάλυση των επιλεγμένων συγκροτημάτων κατοικίας, με φωτογραφίες και σχέδια αναζητούμε στοιχεία που μας ενδιαφέρουν. Κλείνοντας γίνεται μια αναφορά στην μορφή κοινωνικής κατοικίας στην Ελλάδα.