Η ιατρική περίθαλψη είναι μία από τις σημαντικότερες ανάγκες του ανθρώπου της σύγχρονης κοινωνίας. Οι νοσοκομειακές μονάδες είναι συνήθως συσπειρωμένες στα αστικά κέντρα με σκοπό την εξυπηρέτηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Η γεωγραφία της Ελλάδας και πιθανότατα άλλων χωρών, η αστικοποίηση και διάφοροι κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες μπορούν να μετατρέψουν την πρόσβαση σε τέτοιου είδους υπηρεσίες, από εύκολη και καθημερινή μέχρι εξαιρετικά δύσκολη. Από την άλλη πλευρά η χρήση κινητών μονάδων ιατρικής περίθαλψης έχει καθιερωθεί και χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, κατά τη διάρκεια φυσικών καταστροφών ή πολέμων, καθώς και σε καθημερινή νοσοκομειακή δραστηριότητα. Παράλληλα, οι κατ΄οίκον εξετάσεις εφαρμόζονται από τους ιατρούς σε καθημερινή βάση.

Δημιουργείται, έτσι, η ανάγκη ύπαρξης μιας μονάδας που μεταφέρεται εύκολα και έχει πρόσβαση σε απομακρυσμένες περιοχές. Με βάση το σενάριο που εφαρμόζεται, οι βασικές ιατρικές ανάγκες που επιλέγονται να ικανοποιηθούν σε μία τέτοια μονάδα είναι οι ειδικότητες του οδοντίατρου, του οφθαλμίατρου, του μικροβιολόγου, του γυναικολόγου, του παθολόγου και του παιδίατρου. Η κατασκευή θα πρέπει να εξυπηρετεί τις δραστηριότητες και τις ανάγκες τους στο μικρότερο δυνατό χώρο. Κρίνεται, συνεπώς, ότι η χρήση ενός τρέιλερ φορτηγού, λόγω διαστάσεων, διαθέσιμου αρχικού όγκου και ευκολίας μετακίνησης, είναι κατάλληλη για τη στέγαση μιας κινητής ιατρικής μονάδας. Η χρήση ενός πρότυπου αυτοματοποιημένου μηχανισμού τριπλασιάζει, σχεδόν, τη διαθέσιμη επιφάνεια του τρέιλερ, μετατρέποντάς το σε μία πλήρη και ολοκληρωμένη μονάδα ιατρικής περίθαλψης, εξασφαλίζοντας τη λειτουργία των ιατρείων.

Η συνθετική προσέγγιση διαμορφώνεται από τις μηχανολογικές απαιτήσεις και το διαθέσιμο χώρο. Όσον αφορά το κατασκευαστικό κομμάτι, ακολουθείται η λογική και οι σχεδιαστικές αρχές των αυτοκινούμενων τροχόσπιτων, οι οποίες επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό τον εξωτερικό σχεδιασμό. Η σχεδίαση των εσωτερικών χώρων, από την άλλη πλευρά, εστιάζει στη δημιουργία ενός ευχάριστου και άνετου περιβάλλοντος για τους ασθενείς και τους ιατρούς. Τέλος, η μονάδα οφείλει να είναι αυτόνομη όσον αφορά την κατανάλωση ενέργειας και νερού για το μεγαλύτερο δυνατό χρονικό διάστημα.

Σκοπός της προσέγγισης είναι η καθιέρωση τη μονάδας ως ιατρικό σύμβολο, το οποίο θα προσφέρει υπηρεσίες στις λιγότερο ευνοημένες πληθυσμιακές ομάδες. Μέσω της συγκεκριμένης προσέγγισης επιδιώκεται η καθιέρωση και η ευρύτερη χρήση αντιστοίχων μονάδων ως βασική μέθοδος ιατρικής περίθαλψης και εξυπηρέτησης πολιτών που δεν κατοικούν σε αστικά κέντρα.