Η διπλωματική αυτή εργασία ασχολείται με τον παλαιότερα λατομικό χώρο του λόφου Σελεπίτσαρι στο Κερατσίνι και τη Νίκαια και το μετασχηματισμό του  σε πυρήνα κοινωνικών, πολιτιστικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Αρχικά, μελετούνται και καταγράφονται στοιχεία του λόφου και έπειτα αναλύονται μέσα από μία περιπατητική διαδικασία, για την καλύτερη και σε βάθος κατανόηση των αναγκών και των περιορισμών της περιοχής και του εδάφους. Έτσι, η περιοχή μελέτης περιορίζεται τελικά σε ένα μέρος του συνολικού λόφου.

 Σημαντικό στοιχείο που επηρεάζει το σχεδιασμό αποτελεί η θέα που έχει ο λόφος σε πολλά σημεία του και επιχειρείται η οπτική του σύνδεση με το λεκανοπέδιο της Αττικής. Οι οπτικές γωνίες που προκύπτουν από τη συσχέτιση του λόφου με την Αττική μεταφέρονται σε μεγαλύτερη κλίμακα στο λόφο και "μεταφράζονται" σε χαράξεις- πορείες. Η χωροθέτηση του λόφου μέσα στο λεκανοπέδιο της Αττικής και η δημιουργία της συνειδητότητας της θέσης του μέσα στο χώρο, επιτυγχάνονται μέσα από υποδεικνυόμενες διαδρομές μέσα στο χώρο που αποκαλύπτουν κομμάτι-κομμάτι την οπτική σύνδεση με το γεωγραφικό ανάγλυφο.

 Έτσι, δημιουργείται ένα δίκτυο από διαδρομές και οπτικούς άξονες, βάση την επιλογή των προσιτών σημείων με τη θέα. Κάθε πορεία, είτε είναι οπτικός άξονας είτε διαδρομή, αποτελείται από λωρίδες εδάφους που δρουν και συμπεριφέρονται ανεξάρτητα, δημιουργούν εσοχές και προεξοχές. Η πλαστικότητα του ίδιου του εδάφους ορίζει τελικά τις διαδρομές και τους οπτικούς άξονες. Με την εκσκαφή/αφαίρεση ή την εναπόθεση/πρόσθεση υλικού δημιουργείται υψομετρική διαφορά ικανή να μεταφραστεί ως κάθισμα ή ως αλλαγή υλικού  (πχ. για φύτευση). Ακόμη, υλικό  μεταφέρεται από το επίπεδο του εδάφους σε ψηλότερο σημείο υπό τη μορφή στεγάστρου, δημιουργώντας έτσι χώρο ανάμεσα σε αυτό και το έδαφος, ο οποίος είναι ικανός να παραλάβει λειτουργικές χρήσεις (κιόσκια, αναψυκτήρια). Ακολουθούνται τρεις πρακτικές χειρισμού του εδάφους που προσδίδουν στη διαδρομή ή των άξονα διαφορετικό ύψος κάθε φορά ανάλογα με τη σημασία του μέσα στο δίκτυο.

 Ακόμη, κατά μήκος και σε επαφή με τις πορείες προτείνονται σημειακές παρεμβάσεις. Ο διαμήκης διαχωρισμός σε λωρίδες έχει ροή, δίνει κατεύθυνση και κίνηση και μεταφράζεται σε πορεία. Παρ' όλ' αυτά σε σημεία αλλάζει η ροή από το διαμήκη στον εγκάρσιο. Προτείνονται ακόμη αναβαθμοί, οι οποίοι  εκμεταλλεύονται τη γεωμορφία του λόφου. Τέλος, η εργασία διαχειρίζεται το απόκρημνο και το ημιτελές, δημιουργώντας παρατηρητήρια ως εσώγλυφα των λατομημένων μετώπων του λόφου.