Αντικείμενο της μελέτης μας είναι το δυτικό παραλιακό μέτωπο του Βόλου, μεταξύ του χείμαρρου Ξηριά και του υδροβιότοπου Μπουρμπουλήθρα. Προσεγγίζοντας την περιοχή και λαμβάνοντας υπόψη τα πολλαπλά και διαδοχικά επεισόδια, επιχειρήσαμε μια αναδιάρθρωση του τοπίου. Επιθυμία μας ήταν η σύνδεση του ανθρώπου με την ακτογραμμή και η οριοθέτηση-προστασία του υδροβιότοπου από την ανθρώπινη παρέμβαση.

Μια σειρά περιηγήσεων στον υδροβιότοπο μας οδήγησε να επισημάνουμε τις πολλαπλές εκφάνσεις της ροής του χώρου˙ από μονοπάτια, ανάμεσα από τις καλαμιές, ανάμεσα από τις καλαμιές και το νερό και τέλος μέσα στο νερό. Παράλληλα όμως, εντοπίζονται και κάποιες στάσεις-παύσεις, άλλοτε φυσικές από τις καλαμιές κι άλλες φορές τεχνητές από τις κατασκευές των ψαράδων. Η αιτία της διασποράς των κινήσεων στο τοπίο είναι η πηγή, την μάνα όπως λένε οι ψαράδες της περιοχής. Αυτό το σύμπλεγμα των χαρακτηριστικών του τοπίου θελήσαμε να μεταφέρουμε με ένα τρόπο και στη δική μας γραφή στο χώρο˙ προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα σύστημα διαδρομών και στάσεων-παύσεων με κέντρο αναφοράς τον υδροβιότοπο, αλλά ως πυρήνα την γέφυρα, που κατασκευάστηκε πρόσφατα.