Η μελέτη επικεντρώνεται στην επιβλητικότητα και την ιδιαιτερότητα του τοπίου και στους τρόπους με τους οποίους θα τις ενισχύσει. Δημιουργείται μια υποχρεωτική διαδρομή πάνω στο ακρωτήρι της Τρυπητής, στο νοτιότερο σημείο της Γαύδου, με κατάληξη ένα «παράθυρο» προς το Νότο και το Λιβυκό Πέλαγος.
Ο κύριος άξονας της επέμβασης ταυτίζεται με τον άξονα Βορρά-Νότου και δημιουργεί ένα διαμπερές σκίσιμο στο βράχο που προσφέρει τη δυνατότητα θέασης και προς τα δύο σημεία του ορίζοντα, καθώς επίσης και την κατάβαση προς τη θάλασσα σε μία από τις τρεις Καμαρέλες του ακρωτηρίου.
Ο κύριος όγκος της κατασκευής είναι υπόσκαφος, αφενός για να μην αλλοιωθεί το περίγραμμα και ο χαρακτήρας του τόπου, αφετέρου για να υποβάλλει τον επισκέπτη σε μια σκοτεινή κυρίως πορεία που του αποκρύπτει τη συνολική εικόνα, τον εκπλήσσει όμως προβάλλοντάς του επιμέρους ενδιαφέροντα στοιχεία.
Κατά μήκος της διαδρομής παρέχονται πληροφορίες για το νησί της Γαύδου, καθώς και τα υπόλοιπα ακραία σημεία της Ευρώπης, αλλά και των υπόλοιπων ηπείρων.
Η θέση του κτιρίου στο τέλος της διαδρομής είναι τέτοια όχι μόνο γιατί ακολουθεί τον άξονα Βορρά-Νότου, αλλά και γιατί συνδιαλέγεται και συνειδητά αντιπαραβάλλεται στην υπάρχουσα τεράστια ξύλινη καρέκλα, που στρέφει την πλάτη της στο Νότο και ατενίζει προς την παραλία της Τρυπητής και τους ορεινούς όγκους της Γαύδου.