Τα τελευταία 37 χρόνια η Κύπρος είναι μοιρασμένη στα δύο και πουθενά αλλού δεν είναι πιο φανερό από  ότι στην πρωτεύουσά της, τη Λευκωσία.
Σήμερα, βασικό γνώρισμα των παλιών συνοικιών της Λευκωσίας, είναι η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και του αστικού περιβάλλοντος καθώς και η οικονομική στασιμότητα. Εγκαταλειμμένες υποδομές και ουσιώδεις ελλείψεις, απειλούν τη δυνατότητα λειτουργικής επιβίωσης ευρύτερων αστικών συνόλων, αλλά και τη δυνατότητα συντήρησης αξιόλογων δειγμάτων αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η επέμβαση στην Εντός των Τειχών Λευκωσία, σκοπό έχει να ενισχύσει και να αναβαθμίσει το ιστορικό κέντρο. Τα δεδομένα αντιμετωπίζονται με εξαιρετική προσοχή, με απώτερο στόχο να εξασφαλιστούν συνθήκες που θα συμβάλουν στην ουσιαστική αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων αλλά και της περιοχής γενικότερα. Οι περιοχές κατοικίας δεν αντιμετωπίζονται μονοσήμαντα, αντίθετα, επιδιώκεται ο συνδυασμός διαφόρων συμβατών απαραίτητων χρήσεων, ώστε να διασφαλιστεί ένα επιθυμητό αστικό περιβάλλον. Ταυτόχρονα, αναιρείται η ιδιωτικότητα με την αυστηρή έννοια του όρου, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην κοινωνικοποίηση της γειτονιάς, καθιστώντας την κοινωνική επαφή ως ένα ισχυρό όπλο για την απομάκρυνση του φόβου των συνόρων. Ενθαρρύνεται η στέγαση μόνιμου πληθυσμού σε παραδοσιακούς οικιστικούς πυρήνες, ώστε να επαναχρησιμοποιηθεί επωφελώς το υφιστάμενο απόθεμα κατοικιών και να διατηρηθεί η ιστορική και πολιτιστική συνέχεια. Εν ολίγοις επιχειρείται η εξάπλωση ζωής σε αστικό επίπεδο ώστε να επηρεαστούν διαφορετικά «στρώματα» να κατοικήσουν στην περιοχή.
Ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο είναι ο χαρακτήρας του ιστορικού κέντρου της πόλης και αυτός πρέπει να τύχει της ανάλογης σπουδαιότητας. Η κυπριακή παραδοσιακή αρχιτεκτονική, συνδυάζεται με τη «μοντέρνα αρχιτεκτονική» χωρίς η μία να αναιρεί την άλλη.
Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στη αναδιοργάνωση και προγραμματισμό της αστικής ανάπτυξης. Στο «μπόλιασμα» της, ώστε να επιτευχθεί η αναζωογόνησή της.