Η ανάγκη σε νέους χώρους του τμήματος των μηχανολόγων μηχανικών του πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Βόλο, οδηγεί στη πρόταση της στέγασής τους σε ένα νέο κτίριο. Το νέο τμήμα προτείνεται σε άμεση συνέχεια με το ήδη υπάρχων σύνολο πολυτεχνικών σχολών. Ακολουθεί δε την μορφολογία του συγκροτήματος αυτού, αλλά δανείζεται πρότυπα και από τη βιομηχανική αρχιτεκτονική. Συνολικά προτείνεται μια κεντρική μονάδα εργαστηρίων και ένα ανεξάρτητο αμφιθέατρο. Το σύνολο συμπληρώνεται από μια εξωτερική, επίσης ανεξάρτητη μονάδα πολλαπλών χρήσεων. Οι βασική αρχή σχεδιασμού ήταν το πώς να δημιουργηθεί ένα ενδιαφέρων κτίριο που θα ακολουθεί τη νομοθεσία, στο πλαίσιο μιας γενικότερης προβληματικής των νέων αρχιτεκτόνων, οι οποίοι διχάζονται ανάμεσα στην ελευθερία της σχολής και την πραγματικότητα της αγοράς. Μεγάλη σημασία δόθηκε επίσης στη βιοκληματική μελέτη του κτιρίου, ώστε να είναι βιώσιμο και να εκμεταλλεύεται στο έπακρα τον προσανατολισμό του.