Το κείμενο «Στο Κτίσμα του Τρίτου Ανθρώπου, αφηγήσεις και η προβληματική της λειτουργικής κατοίκησης» είναι μια συγκριτική μελέτη δυο έργων. Μια ταινίας του Carol Reed με τίτλο «Ο Τρίτος Άνθρωπος» και της νουβέλας του Franz Kafka «Το Κτίσμα». Στο πρώτο έργο η ιστορία εξελίσσεται σε μια μεταπολεμική διαμελισμένη και ερειπωμένη Βιέννη και καταλήγει στους υπονόμους της, οι οποίοι αποτελούν το τέλειο σκηνικό για τον εγκλωβισμό του πρωταγωνιστή της. Στο δεύτερο, ο Kafka, επηρεασμένος και από το Nietzsche  δημιουργεί ένα χώρο κλειστό, σκληρό και εφιαλτικό που συγκροτείται από στοές, γαλαρίες, διαδρόμους, ένα πραγματικό λαβύρινθο. Σε αυτόν κινείται ένα ακαθόριστο ον με πολλές και αντιθετικές πλευρές που κατακερματίζουν την ταυτότητα του και το οδηγούν σε αδιέξοδο.
    Στη συνέχεια αποκωδικοποιούνται  και αναλύονται τα επιμέρους τμήματα του κτίσματος:

To ιδεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γεννιέται το έργο.
Το κτίσμα – η τάση της εποχής να εντάξει την αρχιτεκτονική στην ιδέα της λειτουργικότητας  (φονξιοναλισμό) .
Ο δημιουργός – ιδιοκτήτης. η αυτοψυχανάλυση του και η κριτική του έργου του.
Η δομή του περίπλοκου καταφυγίου, που μπορεί να παραλληλιστεί με το ασυνείδητο, που λειτουργεί ως «κατάλυμα» απωθημένων επιθυμιών και ονειροπολήσεων.
Η είσοδος στο κτίσμα που στόχο έχει να παραπλανήσει και να βασανίσει τον εισβολέα, αλλά και το βασικό κατασκευαστικό του λάθος.
Η διάβαση που υπονομεύει το αίσθημα της ασφαλείας.
Η επιτήρηση – επιφυλακή.
Η δυσλειτουργία που θα μπορούσε να ταυτιστεί με την παθογένεια της καθημερινότητας.
Η διαταραχή της κατοικίας – διαταραχή προσωπικότητας.
Τα συναισθήματα του όντος σε σχέση με το κτίσμα (ενοχή και άγχος).
Το σώμα εγκλεισμός – το σώμα κτίσμα.
Τέλος, η κατάληξη που οδηγεί το ον σε αδιέξοδο – το καφκικό αδιέξοδο - το οποίο γνωρίζει και αποδέχεται ο Carol Reed.