H ερευνητική µου εργασία µε τίτλο ‘Στιγµιότυπα Πειθαρχικής Μονοτονίας’ συντάχθηκε µετά την απόλυσή µου από τον ελληνικό στρατό, όπου υπηρέτησα από 10 Μαϊου 2010 έως 10 Ιανουαρίου 2011. Ωστόσο, όσο ήµουν απασχοληµένος µε τη συγγραφή αυτής της εργασίας, χρειάσθηκε πολλές φορές να επιστρέψω στα τετράδια που κουβαλούσα στις πλαϊνές τσέπες της στρατιωτικής µου φόρµας, για να ανακαλέσω τις αναπαραστάσεις των βιωµάτων µου στη διάρκεια της θητείας µου στο Όπλο του Μηχανικού. ∆ιαπίστωσα πως ο αυθόρµητος και αυτόµατος τρόπος που αντιλαµβανόµουν και κατέγραφα τα πράγµατα, λειτουργούσε σαν µια µορφή εξορκισµού των αντιφατικών υπερβολών µιας άλογης καθηµερινότητας.
Στόχος της εργασίας είναι µέσα από τις προσαρµογές της σωµατικής στάσης, της γλώσσας και της καθηµερινής ρουτίνας των φαντάρων να µιλήσει για τους πειθαρχικούς µηχανισµούς του στρατού αλλά και, πέρα και από αυτό, να δει τη θητεία µέσα από µια ανθρωπολογική οπτική. Μάλλον να συντάξει µιαν ακριβή αν και, προφανώς, όχι εξαντλητική, ανθρωπολογία του παράλογου.
Σ΄αυτό το εγχείρηµα κατανόησης της προσωπικής µου εµπειρίας οδηγήθηκα, στο σηµείο που µπόρεσα να το κάνω, από την αποκαλυπτική οπτική του Φουκώ και από συµπληρωµατική κοινωνιολογική βιβλιογραφία καθώς και από αναπαραστάσεις της στρατιωτικής κουλτούρας στην Τέχνη και ειδικότερα στη λογοτεχνία.
