Πολωνός σκηνοθέτης και θεωρητικός του θεάτρου, και ερευνητής της ανθρώπινης συμπεριφοράς κάτω από ασυνήθιστες καταστάσεις. Γεννήθηκε το 1933 στο Rzeszowτης Πολωνίας και πέθανε το 1999 στην Pontederaτης Ιταλίας. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες  του δυτικού θεάτρου του 20^ου αιώνα.

Ο Grotowskiσπούδασε ηθοποιία και σκηνοθεσία, και όταν τέλειωσε τις σπουδές του το 1959 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του «Θεάτρου των 13 Σειρών». Μαζί με τον LudwikFlaszen, το μεταμόρφωσαν στο Θέατρο Εργαστήριο, μέσα στο οποίο συνειδητοποίησαν την άποψή τους για το «φτωχό θέατρο». Αυτή η ιδέα έδωσε έμφαση στο ουσιώδες στοιχείο κάθε θεατρικού γεγονότος: την έντονη συμμετοχή των ηθοποιών και των θεατών σ’ ένα κοινό χώρο, ο οποίος διαμορφώνονταν από την αρχή για κάθε συνάντησή τους. Το Θέατρο Εργαστήριο δεν ήταν ένα θέατρο με τη συνηθισμένη έννοια, αλλά περισσότερο ένα ινστιτούτο για την έρευνα μέσα στο χώρο της θεατρικής τέχνης, και συγκεκριμένα στην τέχνη του ηθοποιού. Η γραμμή της δουλειάς του επικεντρώθηκε στα μεγάλα κλασικά κείμενα, των Ρομαντικών Πολωνών συγγραφέων: Mickiewicz, Slowacki, και Wyspianski, καθώς και των Marloweκαι Calderon.

OGrotowskiδίνει έμφαση στην αποβολή των φραγμών και όχι στη συσσώρευση ικανοτήτων και ονομάζει αυτήν την προσέγγιση “vianegativa”. Με την έννοια αυτού του αρνητικού μονοπατιού, ένα ανθρώπινο ον μπορεί να επιτύχει μια «ολική πράξη», για την οποία ο Grotowskiείχε πει: «Είναι η πράξη της τοποθέτησης κάποιου γυμνού σκίζοντας τη μάσκα της καθημερινότητας και εξωτερικεύοντας τον εαυτό του. Όχιγιαναεπιδειχθεί, αυτόθαήτανέκθεση. Είναιμιασοβαρήπράξηαποκάλυψης. Ο ηθοποιός θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος και απόλυτα ειλικρινής. Είναι σαν ένα βήμα προς μια «σύνοδο κορυφής» του οργανισμού του ηθοποιού κατά την οποία συνείδηση και ένστικτο είναι ενωμένα. Οι πιο  προηγμένες συνειδητοποιήσεις αυτού του φαινομένου βρίσκονται στις δουλειές με τον RyszardCieslakστον Αλύγιστο Πρίγκιπα (1965) και με την όλη ομάδα στην ApocalypsiscumFiguris(1968-69).

Ο Grotowskiώθησε τα όρια του θεάτρου σε ένα παραθεατρικό πρόγραμμα το 1970. Εκεί ο διαχωρισμός μεταξύ ηθοποιών και θεατών εξαφανίστηκε δημιουργώντας μια περιοχή ενεργής κουλτούρας. Η κύρια προϋπόθεση αυτής της φάσης της δουλειάς ήταν να γίνει μια έρευνα για τις συνθήκες με τις οποίες ένα ανθρώπινο ον μπορεί να λειτουργήσει αληθινά και με όλο του το είναι συμπληρώνοντας μεμονωμένα τη δημιουργική δυνατότητα.

Στα τέλη του 70 ο Grotowskiεξερεύνησε τελετουργικές τεχνικές που συνδέονται με πηγές από διαφορετικές παραδόσεις. Δουλεύοντας σ’ αυτό το Θέατρο Πηγών, μια διεθνής ομάδα πρακτικής κάθε μέλος της οποίας ήταν  ριζωμένο με το εγγενές υπόβαθρό του σχετικό με την παράδοση και τον πολιτισμό. Ο Grotowskiστόχευσε στην εξέταση τεχνικών αρχαίων ή πιο νέων οι οποίες μας πηγαίνουν πίσω στην πρώτη οργανική ζωή. Η προσέγγισή του στο Θέατρο των Πηγών τοποθέτησε το Grotowskiμεταξύ των πρώτων που έφτιαξαν θεωρία με τις διαφορές μεταξύ θεάτρου και ανθρωπολογίας.

Από το 1986 μέχρι και το θάνατό του το 1999 αφοσιώθηκε σε μια έρευνα η οποία έγινε γνωστή ως η Τέχνη ως Όχημα. Αυτή η έρευνα στόχευε κυρίως σε πράξεις που σχετίζονται με πολύ αρχαία τραγούδια τα οποία παραδοσιακά ωθούν σε τελετουργικούς σκοπούς και έτσι έχουν άμεσο αντίκτυπο στο κεφάλι, στην καρδιά και στο σώμα των ηθοποιών. Τραγούδια τα οποία μπορούν να επιτρέψουν τη μετάβαση από μιας ζωτικής σημασίας ενέργειας σε μια λεπτότερη. Επίσης έγραψε «όταν μιλάω για την Τέχνη ως Όχημα αναφέρομαι στην καθετότητα. Με την καθετότητα το νόημα δεν είναι η άρνηση μέρος της φύσης μας, αλλά αντίθετα να τη διατηρούμε στη φυσική της θέση, το σώμα, την καρδιά, το κεφάλι».