Στην Ελλάδα, οι θερμές πηγές αποτελούν τόπους αναφοράς με διαφορετική σημασιολογία στο πέρασμα του χρόνου. Αντικείμενο του ερευνητικού είναι μέσα από μια θεωρητική και εμπειρική μελέτη να προσεγγίσουμε και να αναγνωρίσουμε τις θέρμες στο Ν. Φθιώτιδας. Οι πηγές της μελέτης συναντώνται στις περιοχές: Υπάτης, Θερμοπυλών, Πλατυστόμου, Καλλιδρόμου, Αρχανίου, Παλαιοβράχας και Καμένων Βούρλων.

Οι θερμομεταλλικές πηγές της Ελλάδας δεν είναι γνωστές στον περισσότερο κόσμο και κυρίως στους νέους. Όσοι γνωρίζουν για τις πηγές είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό ντόπιοι ή άνθρωποι που έρχονται από το εξωτερικό. Στη χώρα μας υπάρχει απαξίωση προς τις πηγές με συνέπεια τον παραγκωνισμό και την εγκατά­λειψη. Σήμερα η στροφή προς τα δυτικά πρότυπα ζωής προωθεί διαφορετικές τάσεις από το παρελθόν προς τον τρόπο διαχείρισης των πηγών με τη μορφή των «spa».

Κάθε φορά που γίνεται μια προσπάθεια αξιοποίησης αυτού του πλούτου, ταυτόχρονα υπάρχει και ο περιο­ρισμός και ο εγκλωβισμός του. Η φυσική μορφή που εκφράζεται από το αυτοφυές αντικαθίσταται πολύ συχνά με την απερίσκεπτη, αλόγιστη κι επιπόλαια τάση για εξυγίανση σε συνδυασμό με την ευκολία της χρήσης των σύγχρονων υλικών. Οι λουτρικές εγκαταστά­σεις που συναντήσαμε σε αρκετές πηγές θυμίζουν τον απόηχο μιας άλλης εποχής, μιας εποχής ακμάζουσας που σήμερα όμως, έχει παραμείνει μια στάσιμη εικόνα του παρελθόντος·ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις πηγών ο χρόνος έχει ενσωματώσει τις παρεμβάσεις στο τοπίο. Η ανθρώπινη παρέμβαση κάθε φορά αλλάζει την ταυτότητα της κάθε πηγής, τα χρώματά της, τα συστατικά της, τη θερμοκρασία της, το μέγεθός της, την απορροή της κι εντέλει την έκφρασή της. Οι περισσότεροι λουόμενοι προτιμούν οι πηγές να μείνουν ανοιχτές στη φύση και οι όποιες παρεμβάσεις στο χώρο να είναι ήπιας μορφής, ώστε να ικανοποιούνται οι αισθητικές και λειτουργικές ανάγκες. Σήμερα πολλές πηγές είναι δύσκολο να εντοπιστούν, καθώς το πέρασμα σε ιδιώτες τις απομόνωσε από τον κόσμο και τις έκλεισε σε μια δεξαμενή. Ακόμη και οι κάτοικοι των περιοχών όπου βρίσκονται οι πηγές δεν γνωρίζουν ουσιαστικά την τοποθεσία τους· η ιδιωτικοποίηση έχει αποκλείσει τους ντόπιους με βίαιο τρόπο. Γι΄ακόμη μία φορά οι πηγές χάνονται στο χρόνο, μόνο που τώρα οι συνθήκες δεν ευνοούν για την επανεμφάνισή τους.

Οι πηγές αποτελούν ένα χαμένο και κρυμμένο κόσμο, είναι ένα είδος απομονωμένου κόσμου·ο χρόνος εδώ λειτουργεί διαφορετικά, έχει το δικό του ρυθμό, ένα ρυθμό που δεν ακολουθεί τις σύγχρονες απαιτήσεις αλλά τις προσωπικές ανάγκες του καθένα. Γίνεται μια διακοπή και μια νέα αρχή τόσο στο χρόνο όσο και στον τόπο, μια ετεροτοπία.

Οι θερμοπηγές μπορούν να είναι στάσεις ενός ταξιδιού, ένα πέρασμα που μπο­ρεί κανείς να σταματήσει για να ξεκουραστεί, να ανανεωθεί και να συνεχίσει για τον τελικό του προορισμό. Όταν όμως, ο πονεμένος ξεκινάει το ταξίδι για τις πηγές, τότε οι πηγές γίνονται ο τελικός προορισμός και το ταξίδι η αρχή της μύησης.