Ο πιο γοητευτικός και θεραπευτικός περίπατος για μένα στην πόλη του Βόλου είναι η διαδρομή από το πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου μέχρι τον Άναυρο. Την έχω  περπατήσει αμέτρητες φορές άλλοτε με παρέα και άλλοτε μόνη. Ο περίπατος αυτός μέσα από τα πάρκα, την Εξωραϊστική, τα λιγοστά παλιά σπίτια, τις γραμμές του τραίνου, την εκκλησία του Αγ. Κωνσταντίνου, το Ξενία, το Ενυδρείο, το νοσοκομείο, το Αρχαιολογικό μουσείο και  την θάλασσα ήταν μια από τις συντροφιές μου στην διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων. Ήταν ο περίπατος της αποφόρτισης από τα καθημερινά, της ηρεμίας, του διαλογισμού, της ιστορικής και πολεοδομικής φαντασίας.

 Ποια είναι πράγματι η πόλις που ζω; Πως θα ένιωθα αν οι περίπατοι αυτοί γινόντουσαν πριν 50, 100 ή 150 χρόνια;

 Ποιοί άνθρωποι την έζησαν, την μεγάλωσαν; Ποια φυσικά φαινόμενα την άλλαξαν; Πόσο οι δικές μου φαντασιώσεις μέσα από τα ίχνη και τις στάσεις αυτής της διαδρομής ταυτίζονται με την ιστορική αλήθεια;