Η έρευνα ξεδιπλώνει αναπαραστάσεις χώρων και αφηγήσεις θανάτου στα έντυπα μέσα ενημέρωσης κατά το χρονικό διάστημα 1985-1997, μέσα από επεισόδια εγκλήματος που συναντήσαμε σε ένα συγκεκριμένο αρχείο εφημερίδων (1985_2003), το οποίο συνέλεξε ένα τυχαίο πρόσωπο, ο κ. Κ. Ο χαρακτηρισμός «τυχαίο» έγκειται στο γεγονός πως δεν πρόκειται για μια συλλογή αυθεντίας, αλλά για μια συλλογή που συστήθηκε με προσωπικά κριτήρια γύρω από το θέμα: αντάρτικο πόλης και πολιτικό έγκλημα.

Επιχειρούμε μια αποσυναρμολόγηση και έναν επανασυνδυασμό, που βασίζεται σε έντυπα τεκμήρια (documents). Η έρευνα αποτελεί μια αλυσίδα επεξεργασμένων μεταγραφών, από καταγεγραμμένα σε εφημερίδες συμβάντα, που σχετίζονται με το θάνατο, σε μια εκ νέου αρχειοθέτηση. Αυτή ανασυστήνει χρονικά ίχνη και θεμελιώνει ένα είδος αφήγησης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, προκύπτουν αναγνώσεις δημόσιου και ιδιωτικού χώρου, μέσα από τη μελέτη του πολιτικού και προσωπικού εγκλήματος αντίστοιχα.

Στοιχεία που δομούν το συγκεκριμένο αρχείο, είναι η επανάληψη, ο επαναπροσδιορισμός και η ανακατασκευή των γεγονότων, που συμβάλλουν εντέλει στη δημιουργία μιας επίσημης εκδοχής της ιστορίας και συλλογικής μνήμης. Η εργασία επεξεργάζεται το όριο ανάμεσα στην «αντικειμενική» ιστορία και στην «υποκειμενική» μνήμη μεμονωμένων περιπτώσεων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο συνδέουμε την πολιτική ιστορία του τόπου με τα υποκείμενά της (προσωπικές ιστορίες). Επομένως, με την ανάμειξη ιστορίας και συλλογικής μνήμης, προκύπτει μια άλλη εκδοχή της ιστορίας των αστικών μεγαλουπόλεων, που μέχρι τώρα διατυπωνόταν από τα κτίρια. Στη δική μας περίπτωση κυριαρχούν οι βιογραφίες.

Το παρόν εγχείρημα βασίζεται στη διαχείριση του συγκεκριμένου έντυπου αρχειακού υλικού και στη σύνταξη ενός ταξινομητικού συστήματος: περιγραφής, αφήγησης και επεξεργασίας. Προκειμένου τα παραπάνω να καταστούν εφικτά, δημιουργούμε ένα καινούργιο υποαρχείο το οποίο καλύπτει την χρονική περίοδο 1985-1997. Το πολιτικό κριτήριο, όντας ο βασικός άξονας συλλογής και ταξινόμησης του κ. Κ. παραμένει. Παράλληλα εισάγουμε και το προσωπικό, που εντοπίζουμε από μεμονωμένα περιστατικά στις ίδιες εφημερίδες, δεδομένου ότι επιθυμούμε την ισότιμη μεταχείρισή τους. Η επεξεργασία του υλικού, αφορά τη μετασκευή του αρχείου από χρονικό σε χωρικό γεγονός μέσα από τη δημιουργία κολάζ των επιλεγμένων εφημερίδων και την αποδόμηση της είδησης, που υλοποιείται σε τέσσερα στάδια, κατόπιν μιας μακράς θεωρητικής ανάλυσης διαφόρων προσεγγίσεων.

Βασικό χωρικό χαρακτηριστικό του αρχείου, είναι η πολλαπλότητα των τόπων που διαμένει. Η ύπαρξη και η διατήρησή του γίνεται πάντα σ' ένα συγκεκριμένο χώρο, σε μια εγκατάσταση. Στην παρούσα έρευνα συναντάμε μια διττή διάσταση του χώρου, στην πραγματική και έντυπη μορφή της. Αφενός έχουμε το φυσικό τόπο όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα (οδός, πόλη, περιοχή, κτίριο) και αφετέρου τον ίδιο το χώρο του αρχείου, που στη δική μας περίπτωση αντιστοιχεί στα έντυπα φύλλα των εφημερίδων. Αυτές αποτελούν το «αρχιτεκτονικό οικοδόμημα» του αρχείου: η κατοικία, η φύλαξη, η προστασία, η φιλοξενία, η διασφάλιση και η απόκρυψη συγχρόνως της καταγεγραμμένης μνήμης, που δομεί την ιστορία των πόλεων.

Η απόπειρά μας, λαμβάνει υπόψη το γεγονός πως το αρχείο σήμερα, είναι ό,τι πιο αβέβαιο και ασαφές. Σε μια εποχή υπερ_πληροφόρησης όπου τα πάντα καταγράφονται, ταξινομούνται και αποθηκεύονται κατά τέτοιον τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η άμεση προσβασιμότητά τους, η έννοια του αρχείου επιστρέφει πιο επίκαιρη από ποτέ, μιας και καταλήγουμε να διαχειριζόμαστε τεράστιες δεξαμενές πληροφοριών.