Ο ιαπωνικός πολιτισμός έχει αναπτύξει μια ξεχωριστή αισθητική σε σχέση με το Δυτικό, που αντανακλάται τόσο σε διάφορες μορφές τέχνης, όσο και σε πρακτικές της καθημερινότητας.
Μία πτυχή αυτής της αισθητικής αφορά τη φιλοσοφία της Ιαπωνίας σε σχέση με το φως. Συγκεκριμένα, η ομορφιά αυτής της αισθητικής εκφράζεται μέσα από τις σκιές και τη θολούρα, θαυμάζει την πατίνα του χρόνου και υμνεί την γαλήνια ομορφιά της φύσης. Με αφορμή τις περιγραφές του JunichiroTanizakiστο δοκίμιο « Το Εγκώμιο της Σκιάς »,επιχειρείται η ανάγνωση της παραδοσιακής ιαπωνικής αισθητικής στην οικιστική αρχιτεκτονική, την τροφή και την ενδυμασία.
Η κατοικία αποτελεί μία από τις σημαντικότερες κατασκευές που είναι άρρηκτα δεμένη με την ανθρώπινη φύση και κατ’ επέκταση αντανακλά πιο έντονα πολλά από τα στοιχεία που συνθέτουν την ιδιοσυγκρασία ενός λαού. Η τροφή αποτελεί μία από τις απολαύσεις της καθημερινότητας στην οποία διοχετεύεται ένα μέρος της τέχνης και της αισθητικής μιας κοινωνίας. Τέλος, η ενδυμασία και αυτή αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής, καθρεφτίζει την κουλτούρα ενός λαού και αποτυπώνει ένα κομμάτι της αισθητικής του.
Με την πάροδο των χρόνων και τη Δυτική επιρροή, η ιαπωνική παράδοση κατάφερε να διατηρήσει το χρώμα της στην καθημερινή ζωή και τις μορφές τέχνης. Όσο για την αρχιτεκτονική και συγκεκριμένα αυτήν της κατοικίας, εξελίχθηκε ανά τους χρόνους συνδυάζοντας τη σύγχρονη τεχνολογία με στοιχεία της παράδοσης.
Στο σημείο αυτό δημιουργούνται ερωτήματα για το πώς διαμορφώθηκε η ιαπωνική αισθητική, τι καθόρισε τα πνευματικά κριτήρια της Ιαπωνίας και οδήγησε στη διαχρονικότητα της παράδοσης. Τα ερωτήματα αυτά επιχειρούνται να απαντηθούν παρουσιάζοντας θρησκευτικές και φιλοσοφικές ιδέες που εφαρμόζονται στην τέχνη και την αρχιτεκτονική της Ιαπωνίας.
