Με τη λήξη του ελληνοτουρκικού πολέμου το 1922, 1.5 εκατομμύρια  πρόσφυγες απο τη Μικρά Ασία και το εσωτερικό της Τουρκίας αναζητούν καταφύγιο στην Ελλάδα.Η είσοδος των  προσφύγων είναι τέτοιας κλίμακας που ανατρέπει κάθε πληθυσμιακή ισορροπία στη χώρα.

 Η ανάγκη στέγασης και εγκατάστασης των προσφύγων οδηγεί στη δημιουργία πολυάριθμος προσφυγικών οικισμών στις μεγάλες πόλεις και τη περιφέρεια.

 Παρά τη φτώχεια και τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης ο πληθυσμός αυτός καταφέρνει να επιβιώσει και να αναππτυχθεί διαδραματίζωντας σημαντικό ρόλο στις πολιτικες, κοινωνικές και πολιτιστικές εξελίξεις της χώρας.

 Η έρευνα επικεντρώνεται στον οικισμό της Νέας Ιωνίας Μαγνησίας. Με κύριο άξονα την εξέλιξη του χώρου και της κατοικίας εξετάζονται και τα κοινωνικά και πολιτιστικά στοιχεία  που επέδρασαν στην πορεία του οικισμού ως σήμερα.