Ο κάτοικος της σύγχρονης πόλης έρχεται αντιμέτωπος με την ντετερμινιστική αρχιτεκτονική του μοντερνισμού και εμφανίζεται ως παθητικός χρήστης, ανίκανος να μεταμορφώσει το χώρο και το νόημα. Το αστικό περιβάλλον των μεγαλουπόλεων συμβάλει στη δημιουργία των γκέτο, μέσα από τα οποία γεννιέται η undergroundκουλτούρα. Σε αυτό το πλαίσιο συγκροτείται το δίπολο του παθητικού και του δημιουργικού χρήστη, μέσα από το οποίο μελετάται το κίνημα του graffiti.

Oόρος creativeuser  περιγράφει τον graffitiwriterως δημιουργικό αναγνώστη της πόλης και ως αστικό ακτιβιστή που διαμορφώνει το δημόσιο χώρο μέσα από μια σειρά συμβολικών μηχανισμών.

Ο όρος creativeloserαναφέρεται στη μετάβαση  από το μεταμοντέρνο και αντιδραστικό graffitiτης δεκαετίας του 70, στη συγκρότηση μιας αποδομημένης μεταγλώσσας που, ως οπτικό προϊόν, χάνει τη δυναμική της στο δημόσιο χώρο αναπτύσσοντας στενούς δεσμούς με το εμπόριο και τα ΜΜΕ.

Η μελέτη της ιστορικής εξέλιξης του graffitiείναι απαραίτητη για την αποσαφήνιση των ορίων μεταξύ δημιουργικού userκαι loserτης πόλης. Στόχος της παρακάτω έρευνας είναι να εξετάσει κατά πόσο το graffitiείναι μια δημιουργική χειρονομία που απαντά στη σύγχρονη δυστοπία.