Η μετατόπιση από τη μελέτη της μορφής ενός αντικειμένου στη διαδικασία από την οποία παράγεται η μορφή, διευρύνει τις δυνατότητες της παραγωγής αρχιτεκτονικής μορφής. Η μελέτη των αντικειμένων ως προς την τελική τους μορφή οδηγεί σε στατικά και προβλέψιμα αποτελέσματα. Η διαδικασία αναπαριστά έναν εξελισσόμενο μετασχηματισμό από την αφαίρεση στην υλική ή δυνητική αναπαράσταση. Δεν παράγεται ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, αλλά ένα πεδίο δυνητικών μορφών μέσα από τη διαδικασία σχεδιασμού.
Η διαφορετική αντίληψη των εννοιών που αναφέρονται στο κείμενο αυτής της ερευνητικής εργασίας σχετίζεται με τις σύγχρονες διαδικασίες του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και τις αλλαγές στο πλαίσιο μέσα στο οποίο παράγονται οι μορφές.
Η αντίληψη του χρόνου ως συνεχής ροή αφυπνίζει την αντίληψη ότι ο οποιοσδήποτε χώρος είναι ενεργός. Ο χώρος διέπεται από πολλαπλές δυνάμεις που ενεργούν και προκαλούν μεταβολές στα αντικείμενα που βρίσκονται σε αυτόν. Επιπλέον, η μεταβολή προκύπτει και από τις αλληλεπιδράσεις των δυνάμεων και των σχέσεων που αναπτύσσονται μέσα στη δομή μιας μορφής.
Οι μορφές μεταβάλλονται και διαφοροποιούνταιανάλογα με τις αλληλεπιδράσεις των δυνάμεων. Η διαδικασία αυτή είναι συνεχής και επαναληπτική. Πρόκειται για μία διαδικασία επανάληψης που ενσωματώνει τη διαφορά. Μέσα από αυτήν την εξελικτική διαδικασία υπονοείται μια σειρά δυνητικών μορφών που ενδέχεται να εμφανιστούν. Οι μορφές οι οποίες προκύπτουν δεν είναι προβλέψιμες εκ των προτέρων.
Οι μορφές διαμορφώνονται από τις αλληλεπιδράσεις και τις σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα στη δομή τους. Ωστόσο, οι μορφές σε έναν ενεργό χώρο δυνάμεων, αλληλεπιδρούν και με το περιβάλλον τους. Μέσα από τις αλληλεπιδράσεις διαμορφώνεται η συμπεριφοράτους η οποία στη συνέχεια επιδρά και στο περιβάλλον και στις γειτονικές μορφές.
Οι αλληλεπιδράσεις και οι σχέσεις που διαμορφώνουν μια μορφή μπορούν να οριστούν ως κανόνες σχηματισμού μιας μορφής. Οι κανόνες σύμφωνα με τους οποίους δημιουργείται μια μορφή μπορούν να περιγραφούν από έναν αλγόριθμο. Αλλάζοντας τον αλγόριθμο,αλλάζει η μορφή. Ο αλγόριθμος μπορεί να είναι εξελικτικός, δηλαδή να απαντάει σε ένα σύνολο πιθανών αποτελεσμάτων.
Τα πρότυπαπου χρησιμοποιούνται στη διαδικασία παραγωγής ενός αρχιτεκτονικού έργου δεν αποτελούν αντικείμενα προς αντιγραφή ή μίμηση της μορφής τους. Τα πρότυπα μελετώνται ως προς τους κανόνες σχηματισμού των μορφών τους. Οι κανόνες αυτοί μεταβάλλονται και διαφοροποιούνται μέσα στη διαδικασία, με αποτέλεσμα να προκύπτουν από το ίδιο πρότυπο διαφορετικές μορφές οι οποίες δεν είναι αναγώγιμες στο αρχικό πρότυπο.
Οι μορφές αποτελούν συστήματα που αποτελούνται από πολλαπλά μέρη που συνδέονται μεταξύ τους και λειτουργούν ως σύνολο. Το σύστημα δε παραμένει σταθερό και στατικό. Είναι δυναμικό, δηλαδή μεταβάλλεται και μετασχηματίζεται συνεχώς στη ροή του χρόνου. Οι σύγχρονες διαδικασίες ενσωματώνουν πολύπλοκα συστήματα με σύνθετες μορφές. Τα συστήματα αυτά περιγράφονται από την έννοια της πολλαπλότητας. Η πολλαπλότητα αποτελεί μια συνάθροισηετερογενών στοιχείων που οργανώνονται και λειτουργούν ως σύνολο. Τα επιμέρους στοιχεία αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και αναπτύσσουν πολλαπλές σχέσεις.
Ένα σύστημα δεν περιγράφει μια συγκεκριμένη μορφή, αλλά ένα σύνολο δυνητικών μορφών που μπορούν να παραλάβουν το ίδιο πρόγραμμα. Η τυπολογία δεν αποτελεί μια μορφή ταξινόμησης των κτιρίων ανάλογα με τις λειτουργίες τους. Αποτελεί οργανωτικές αρχές, τις οποίες μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε και να τροποποιήσουμε κατά τη διαδικασία σχεδιασμού. Μέσω της παραλλαγής των οργανωτικών αρχών, παράγονται νέες διαφορετικές μορφές.
Οι σχέσεις και οι αλληλεπιδράσεις των στοιχείων μιας μορφής μπορούν να αναπαρασταθούν από το διάγραμμα. Το διάγραμμα ενσωματώνει ένα σύνολο δυνατοτήτων και δυνητικών μεταβολών των σχέσεων και των δυνάμεων που αναπτύσσονται μεταξύ των επιμέρους στοιχείων. Είναι ένα δυναμικό και παραγωγικό εργαλείο του «εν δυνάμει». Το διάγραμμα είναι μια αφηρημένη αναπαράσταση όλων των δυνητικών μορφών που είναι δυνατόν να προκύψουν. Περιλαμβάνει όλες τις πιθανές μεταβολές και τους μετασχηματισμούς που μια μορφή μπορεί να υποστεί. Με τη χρήση εναλλακτικής γεωμετρίας, όπως η τοπολογία είναι δυνατόν να περιγραφούν οι σύνθετες μορφές και οι μετασχηματισμοί τους στον χώρο και τον χρόνο.