Πολυκοσμία. Μηχανιστικές κινήσεις. Φως.
Η πτήση.
Το αεροδρόμιο.
Η «τελετουργία» πριν από κάθε πτήση.
Πριν από το μη φυσιολογικό. Τη πτήση.

Πρόκειται για την δημιουργία πολυναού στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, στην περιοχή που ορίζεται από το κτίριο του πύργου ελέγχου και τον κύριο όγκο του αεροδρομίου (χώρος αφίξεων – αναχωρήσεων). Περιέχει τους ναούς πέντε βασικών θρησκειών (βουδδισμός, ινδουισμός, ιουδαϊσμός, ισλαμισμός, χριστιανισμός), την αυλή των ιερών αυτών χώρων και ένα χώρο εισόδου με την μορφή πλατείας - αυλής.

Η δημιουργία του πολυναού μέσα στο χώρο του αεροδρομίου έχει ως σκοπό, πέρα από την καθεαυτό λειτουργία του ως ναό, την εγκατάσταση ενός χώρου ικανού να διαμορφώσει ένα περιβάλλον, του οποίου τα χαρακτηριστικά να λειτουργούν συμπληρωματικά προς αυτά του αεροδρομίου: οι κινήσεις, το φως, ο κόσμος, τα υλικά, «μεταλλάσσουν» τόσο χρονικά όσο και χωρικά το κομμάτι της επέμβασης. Είναι χώρος γαλήνης, ηρεμίας ικανής να χαλαρώσει εκείνο τον κόμπο της κοιλιάς πριν από τη πτήση -η τελευταία ματιά του ταξιδιώτη στην πραγματικότητα-.
Η μορφή του πολυναού παρουσιάζεται στον χώρο του αεροδρομίου με την μορφή ενός κλειστού συστήματος, ενός κουτιού: το «κουτί των θρησκειών». Ο «διαφορετικός» χώρος κλείνεται στον εαυτό του, αφήνοντας μικρές χαραμάδες θέασης και επικοινωνίας. Η εσωστρέφεια του αυτή δεν έχει ως σκοπό της την αποξένωση και απομάκρυνση του εσωτερικού του από το αεροδρόμιο αλλά αντίθετα έχει ως στόχο την δημιουργία επιθυμίας εισόδου στο εσωτερικό του όσο και την σαφέστατη δημιουργία των ορίων που θα περικλείουν τους ναούς.

Το «κουτί των θρησκειών»:

Η είσοδος στον εσωτερικό χώρο του πολυναού γίνεται μέσω μιας ράμπας η οποία συνδέει το αεροδρόμιο (πιο συγκεκριμένα τον χώρο αναχωρήσεων που επιτρέπεται στους ταξιδιώτες με εισιτήριο) με το εσωτερικό του «κουτιού». Εισερχόμενη σε αυτό, ακουμπά και αφήνει μαλακά τον ταξιδιώτη στο πρώτο κομμάτι του πολυναού που χαρακτηρίζεται από την υλική απουσία των ναών και λειτουργεί ως πλατεία - αυλή. Αποτελεί ένα χώρο μετάβασης από το κοσμικό στο ιερό. Ένα είδος χώρου – φίλτρου που προσπαθεί να αποδεσμεύσει τις λειτουργικές ιδιότητες του αεροδρομίου προετοιμάζοντας τον ταξιδιώτη για την πορεία του στους ναούς ή προσφέροντας του ηρεμία. Ο ενδοχώρος του «κουτιού» αποτελείται από αναδιπλώσεις του εξωτερικού περιβλήματος του, ενός περιβλήματος που δημιουργεί τις πορείες, τις διαδρομές, το κενό, το κτιστό. Ο ταξιδιώτης μεταφέρεται πιο βαθιά, προς τους ναούς μέσα από διανοίξεις των αναδιπλώσεων του τοίχους. Οι ναοί δομούνται ως δύο μέρη ενός κτιριακού συνόλου που αυτονομούνται μέσα από σχισμές και ανοίγματα. Χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στον εξωτερικό φλοιό που να προσδιορίζουν τη θρησκεία του εκάστοτε ναού, διατάσσονται στο χώρο με γνώμονα την ιστορικά χρονική τους σχέση. Το κοινό τους δέρμα, η δομή τους -δομή που χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση προσανατολισμού- ενοποιούν εννοιολογικά και πρακτικά τον χώρο του θρησκευόμενου ανθρώπου, μεταβάλλοντας τον από χώρο συγκέντρωσης ναών σε πολυναό. Παρουσιάζονται να αποτελούν τα μοναδικά όρια, τις «χρήσεις», μιας αυλής, ενός άκτιστου ελεύθερου χώρου για τον θρησκευόμενο άνθρωπο. Η αναζήτηση του ναού ενυπάρχει στον χώρο σαν κομμάτι ενός ιερού παιχνιδιού που ξεκινά από την αυλή και καταλήγει στο εσωτερικό των ναών.