Στην έρευνα επιχειρείται η συσχέτιση δυο διαφορετικών συμβολικών μέσων, της λογοτεχνίας και του αρχιτεκτονικού χώρου. Τα μέσα αυτά εμπλέκονται κατά τη διαδικασία μετάφρασης ενός λογοτεχνικού έργου σε χωρική εμπειρία. Το έργο που επιλέγεται είναι «η Μεταμόρφωση» του Φράντς Κάφκα. Η μετάφραση ξεκινά με την κατασκευή ενός κειμένου που λειτουργεί ως μεσάζων κατά τη μετάφραση, προκειμένου να έρθουν σε επαφή τα δυο συμβολικά μέσα. Ακολουθούν αρχιτεκτονικές αναπαραστάσεις που μεταφράζουν το έργο του Φραντς Κάφκα. Κομβικό σημείο στη διαδικασία μετάφρασης αποτελεί μια κατασκευή σε κλίμακα 1:1 που λειτουργεί ως πέρασμα. Το στοιχείο που διερευνάται τόσο στο χώρο όσο και στο έργο του Κάφκα είναι οι σχέσεις μεταξύ υποκειμένων. Κατά τη διαδικασία μετάφρασης εκτός από τα δυο μέσα, εμπλέκονται και δυο γλώσσες, του συγγραφέα και του αρχιτέκτονα. Η γλώσσα του αρχιτέκτονα εμπλουτίζεται. Τα επίπεδα, κατακόρυφα ή οριζόντια που αποτελούν το λεξιλόγιό του, μέσα από την εμπλοκή του άλλου μέσου, αποκτούν βάθος μέσω ελιγμών, μετατοπίσεων και συσσωρεύσεων.  Από την εκ των υστέρων ανάγνωση των βημάτων της μεταμόρφωσης κατανοούμε το ιδίωμα του Κάφκα ως προς τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται το χώρο στην αφήγησή του. Κυρίως όμως κατανοούμε το νόημα που κατασκευάζουν τα επίπεδα. Μέσω της μετάφρασης, ένα έργο συγκροτημένο σε ένα διαφορετικό συμβολικό μέσο λειτουργεί ως πρόγραμμα κατά την αρχιτεκτονική σύνθεση. Εισάγονται απρόβλεπτες παράμετροι και παράγονται νέοι τύποι για την επίλυση ενός προβλήματος.