Η έννοια της διαφάνειας στην αρχιτεκτονική συγγενεύει με την έννοια της διαφάνειας στην κοινωνική, οικονομική, και πολιτιστική ζωή. Επιχειρεί την κατάργηση της συνέχειας συμπαγών και στεγανών ορίων και την ανάδειξη του χώρου ως συνεχούς, ενιαίου και ανοικτού πεδίου ζωής. Η διαφάνεια στην αρχιτεκτονική ενώ υποθάλπεται από ιδεολογικές-κοινωνικές αναζητήσεις, υλοποιείται αποκλειστικά με την εξέλιξη τεχνολογίας του γυαλιού. Τα χαρακτηριστικά του γυαλιού, η καθαρότητα, η οπτική διαπερατότητα, αλλά και το αδρανές ενός υλικού αναλλοίωτου, χωρίς αύρα, μπορούν μεταφορικά να το αναγάγουν σε βαθμό μηδέν της ύλης[i]. Το γυαλί επιτρέπει την οπτική επαφή αλλά όχι τη μετάβαση. Το εξωτερικό δεν ενοποιείται με το εσωτερικό αλλά αντίθετα γίνεται μέρος του, η φύση κι ο κόσμος ανασυντίθενται στο εσωτερικό σαν θέαμα.

 Η σχέση διαφάνειας και αρχιτεκτονικής, λοιπόν, εμπεριέχει την τεχνολογία, καθώς γίνεται σαφές τόσο σε προηγούμενες εποχές  όσο και στη σύγχρονη εποχή ότι η τεχνολογία είναι αυτή που ορίζει το βαθμό αλλά και το είδος της διαφάνειας που είναι εφικτή και που επιβάλλει στην αρχιτεκτονική αναθεωρήσεις και επαναπροσδιορισμούς του ρόλου της ως διαμεσολαβητή και ως μέσο. Η διαφάνεια καθορίζεται επιπλέον τόσο από κοινωνικές όσο και πολιτιστικές αντιλήψεις και συνήθειες, με τέτοιο τρόπο ώστε η ιδανική ισορροπία ανάμεσα σε διαφάνεια και αδιαφάνεια, απογύμνωση και απόκρυψη, ευκρίνεια και διακριτικότητα ή ακόμη χυδαιότητα και συγκάλυψη, να είναι ασταθής.