http://giapi.zapto.org/

Το γιαπί είναι από τη φύση του µια ημιτελής κατασκευή που όταν εγκαταλείπεται προκαλεί µια αµήχανη χωρική κατάσταση τόσο ανοιχτή στον τρόπο χρήσης της, όσο και στον τρόπο κατανόησής της.

Η εργασία επιλέγοντας ως πεδίο έρευνας  τα εγκαταλελειμμένα γιαπιά σκελετούς χωρίστηκε σε 4 µέρη:

-Στα γεγονότα που συμβαίνουν σε ένα γενικό πλαίσιο μέσα και γύρω από τα  εγκαταλελειμμένα γιαπιά ή προκαλούνται από την παρουσία τους.

-Στα χωρικά στοιχεία ενός συγκεκριμένου εγκαταλελειμμένου γιαπιού - σκελετού  που επιλέχτηκε στην πόλη του Βόλου.

-Στα αντικείμενα που βρέθηκαν σκόρπια μέσα σε αυτό και συνδέονται µε ιστορίες εκτός του αρχικού πεδίου έρευνας

Στις ανομοιογενείς σκέψεις και αναλύσεις στο διάστημα της επεξεργασίας της εργασίας.

Αναλυτικά, το πρώτο κεφάλαιο µε τίτλο «Γεγονότα» παρουσιάζεται µε την μορφή άρθρων εφημερίδων της περιόδου: 1995 (χρονιά που εγκαταλείφτηκε το γιαπί της έρευνας) έως 2018 (χρονιά που δεν θα υπάρχουν πια εγκαταλελειμμένα γιαπιά).

Το δεύτερο κεφάλαιο µε τίτλο «Λέξεις» παρουσιάζεται µε την μορφή ενός εικονο-λεξικού µε λήµµατα τα χωρικά στοιχεία που εντοπίστηκαν και παρατηρήθηκαν στο επιλεγμένο γιαπί της έρευνας µε φωτογραφίες και σκίτσα.

Το τρίτο κεφάλαιο µε τίτλο «Αντικείμενα - Ιστορίες» ποικίλει στις μορφές που αναπτύσσεται και παρουσιάζεται. Αναπτύσσεται µε λίστες αντικειμένων ή συµβόλων, µε κανόνες παιχνιδιών, µε ιστορίες, µε δοκίµια και µε διαλόγους. Όλα αυτά προέκυψαν μέσα από την αναζήτηση ιστοριών σε σχέση µε τα αντικείμενα που βρέθηκαν μέσα στο γιαπί της ερευνάς.

Στο τέταρτο κεφάλαιο µε τίτλο «Με αφορμή τα γιαπιά:» παρατίθεται µια λίστα ανομοιογενών (συνειρμικών) σκέψεων και αναλύσεων που συντελέστηκαν στην διάρκεια της έρευνας για το τι μπορεί κάποιος να παρατηρήσει, να σκεφτεί και να δημιουργήσει για τα γιαπιά σε ένα γενικό ή ειδικό πλαίσιο.

Οι ιστορίες των κεφαλαίων αν και βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα είναι τροποποιημένες, όπως τροποποιημένα είναι τα παραπάνω γεγονότα των άρθρων και οι ορισμοί των λέξεων  και σε καµία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν αληθινές. Μετασκευάστηκαν ή κατασκευάστηκαν από την αρχή για να μπορούν έστω και συνειρμικά να συνδεθούν µε τα υπόλοιπα θέματα των ενοτήτων, να δώσουν διαφορετικές οπτικές και εκδοχές της ιδιας ιστορίας  και να θίξουν ζητήματα όπως ο βαλτωμένος χρόνος, η ιδιοκτησία,, οι εξαφανισμένοι τοίχοι, η υπερβολή, η βιομηχανοποίηση, τα μνημεία, τα σύμβολα, οι αναπαραστάσεις, η αρχιτεκτονική σκέψη, ο µύθος, το ταξίδι, η διαδρομή, η µη γραμμικότητα.

Όμως θίγονται και θέματα που δεν συνδέονται με το πεδίο της έρευνας αλλά μιλούν για θέματα υπαρξιακά και πολιτικά που ξεφεύγουν από τα πλαίσια του αρχικού πεδίου έρευνας, ίσως και του πεδίου της αρχιτεκτονικής. Αλλά η πραγματική ζωή μέσα στον χώρο όπως μας λέει ο Κορτάζαρ (Cortazar) απουσιάζει, χρειάζεται για μια φορά ακόμα να την επινοήσουμε, να ανακαλύψουμε ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο, ούτε κυρίως λογικός.

Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι ανάγνωσης της εργασίας: γραμμικός, προτεινόμενος, ελεύθερος.

Στον γραμμικό τρόπο ο αναγνώστης ακολουθεί τη σειρά των θεμάτων της εργασίας όπως είναι οργανωμένα στο τεύχος (1 – 81).

Στον προτεινόμενο τρόπο ο αναγνώστης, ακολουθώντας τις οδηγίες, διατρέχει τα θέματα χωρίς να τηρεί την αριθμητική διαδοχή τους.

Στον ελεύθερο τρόπο  ο αναγνώστης διαβάζει τα θέματα με τυχαίο ή συνειρμικό τρόπο.

Τα κεφάλαια της εργασίας, βρίσκονται σκόρπια μέσα στο χάρτη ως αριθμημένα σημεία και παρατίθεται στο τέλος του τευχους. Ο χάρτης αυτός αναπαριστά µια από τις πανομοιότυπες κατόψεις του επιλεγμένου εγκαταλελειμμένου κτιρίου-γιαπιού.

Μαζί µε τον χάρτη δίνεται µια οδηγία (προτεινόμενος τρόπος) για την σύνδεση διαφορετικών σημείων - κεφαλαίων δίνοντας έτσι µια εκδοχή ανάγνωσης η οποία συνδέει και τα τέσσερα μέρη της εργασίας µε έναν συνειρμικό τρόπο, όπως περίπου κατασκευάστηκε και η εργασία.

Αλλά πέρα από την οδηγία ανάγνωσης, μπορεί κάποιος μέσα στην κάτοψη του γιαπιού (ή χάρτη των κεφαλαίων) να σχεδιάσει την δικιά του πορεία ανάγνωσης, ενώνοντας τα σημεία µε τον τρόπο που θα σχεδίαζε µια πορεία στην κάτοψη (ελεύθερος τρόπος).

Έτσι όλη εργασία γίνεται ένα παιχνίδι, µια διαδρομή μέσα στον χώρο η οποία πραγματοποιείται με βάση τις επιλογές του αναγνώστη - συνδιαμορφωτή. Η έρευνα για το γιαπί αφήνεται µε αυτόν τον τρόπο ατελείωτη για να μπορεί κάποιος διαβάζοντάς τη, να συνδέει τα κεφάλαια, τα συμπεράσματα, να προσθέτει συνειρμούς και να ολοκληρώνει µε αυτόν τον τρόπο  την εργασία ή και να την αφήνει ατελείωτη.