Η ανεξάρτητη κατοίκηση των φοιτητών κατά την διάρκεια των σπουδών τους είναι μια κατοίκηση με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Έχει χαρακτήρα μόνιμο (για 5 χρόνια περίπου) αλλά και προσωρινό εφόσον θα υπάρξει μετά μετακίνηση σε έναν τόπο εγκατάστασης. Αποτελεί συνήθως την πρώτη ανεξάρτητη κατοίκηση (εκτός οικογενειακής εστίας) για την πλειοψηφία των φοιτητών. Μέσα στην κατοικία του φοιτητή αναπτύσσονται μηχανισμοί οικειοποίησης και κοινωνικοποίησης. Από έρευνα που έγινε στα πλαίσια της ερευνητικής εργασίας έγινε σαφές ότι η σημερινή κατοίκηση των φοιτητών γίνεται υπό δύσκολες συνθήκες. Πολλές φορές οι κατοικίες δεν αντιστοιχούν στον τρόπο ζωής τους.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, μένουν είτε σε εστίες είτε σε διαμερίσματα που δεν έχουν σχεδιαστεί για φοιτητική κατοίκηση. Στις εστίες χάνεται μέρος της ιδιωτικότητας των φοιτητών εφόσον καλούνται να μοιραστούν χώρους με άλλους φοιτητές. Ταυτόχρονα όμως, μια εστία βοηθά στην ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ φοιτητών. Στα διαμερίσματα πολυκατοικιών οι φοιτητές έχουν μεν την επιθυμητή ιδιωτικότητα αλλά εφόσον το διαμέρισμα δεν έχει σχεδιαστεί για φοιτητική κατοίκηση δεν έχουν την λειτουργικότητα και την ευελιξία που επιθυμούν.
Αντικείμενο μελέτης της διπλωματικής εργασίας είναι ο σχεδιασμός ενός μοντέλου συγκροτήματος φοιτητικών κατοικιών. Στόχος είναι η διερεύνηση και ο σχεδιασμός της σύγχρονης κατοίκησης ώστε να καλύπτει τις ανάγκες λειτουργικότητας, έκφρασης, συνεργασίας και ιδιωτικότητας του σημερινού φοιτητή.
Η μέθοδος προσέγγισης βασίστηκε στα συμπεράσματα της ερευνητικής εργασίας καθώς και στα αποτελέσματα που έδωσε έρευνα που έγινε σε φοιτητές. Η έρευνα στηρίχθηκε σε κατόψεις που έκαναν οι φοιτητές σε κάναβο 8*8. Οι κατόψεις περιλαμβάνουν τους επιθυμητούς χώρους και τις επιθυμητές χρήσεις για τον καθένα. Σκοπός ήταν η κατανόηση των επιθυμιών του κάθε φοιτητή όσον αφορά τους χώρους και την ευελιξία της κατοικίας του.
Η συλλογή των στοιχείων οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο φοιτητής θέλει έναν χώρο που να μπορεί να τον προσαρμόσει όπως θέλει ο ίδιος.
Η χωρική αναπαράσταση των επιθυμητών χρήσεων αποτέλεσε την συνθετική αφετηρία η οποία οδήγησε σε 4 τύπους κατοικιών. Ο φοιτητής καλείται να δώσει ο ίδιος τις επιθυμητές χρήσεις και χώρους βάσει οδηγών που υπάρχουν στο πάτωμα της κάθε κατοικίας στους οποίους θα τοποθετούνται εκ των υστέρων οι τοίχοι.
Ο συνδυασμός των τύπων μεταξύ τους γίνεται βάσει σεναρίου, το οποίο δημιουργεί διαπροσωπικές σχέσεις στους δημόσιους χώρους του μοντέλου και περιορίζει την ιδιωτικότητα των φοιτητών στο εσωτερικό της κατοικίας.