Οι αστικές αυτές ασυνέχειες-χωρικές εγκυστώσεις δημιουργήθηκαν με την άναρχη επέκταση των πόλεων. Οικοδομικά τετράγωνα ή και περιοχές μεγαλύτερης έκτασης, οι οποίες βρίσκονται εκτός του παραδοσιακού πυρήνα της πόλης, όχι σε πολύ μεγάλη απόσταση, με κάποια συγκεκριμένη αστική χρήση όπως αποθήκες, βιομηχανίες κλπ, απώλεσαν την σημασία τους, σταδιακά ερήμωσαν και με την διαρκή επέκταση των πόλεων, κάποια στιγμή εντάχθηκαν και αυτές οι ζώνες στον ιστό αποτελώντας όμως ένα εμπόδιο με την μορφή χωρικής «κύστης» στην συνέχεια της πόλης.

Παράλληλα οι διεθνείς αλλαγές της οικονομίας και η ένταξη των ευρωπαϊκών χωρών στο χορό της παγκοσμιοποίησης θέτει νέα επιχειρηματικά δεδομένα. Η νέα αυτή δυναμική στρέφει τα βλέμματα στην ποιότητα του αστικού χώρου και απαιτεί ρυθμιστικές και γενικότερες κινήσεις ανοιχτές σε προτάσεις νέων χρήσεων αλλά και καταχρήσεων, διεργασία που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει, ως εργολαβία, η σύγχρονη αρχιτεκτονική δημιουργία. 

Η ανάγκη λοιπόν ρύθμισης του προβλήματος των αστικών μορφωμάτων και η επανένταξή τους ενεργά στον ιστό της πόλης επιχειρείται με τρόπους που ακολουθούν τις απαιτήσεις της εποχής. Οργανώνονται στρατηγικές επέμβασης, τις οποίες εφαρμόζουν οι περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, αποσκοπώντας τόσο στην επούλωση των εν λόγω καταστάσεων, όσο και  στην ανάδειξη της εκάστοτε περιοχής προκειμένου να προσελκύσουν το επενδυτικό κεφάλαιο.

Προάγγελος αυτής της νέας εποχής μπορούν να θεωρηθούν κάποια παραδείγματα στον ευρωπαϊκό χώρο, με τα στοιχεία που παρατέθηκαν, και αυτά είναι κατά σειρά παλαιότητας της επέμβασης: α)η όπερα της Βαστίλης, β)κέντρο George’sPompidou, γ)το ParkdelaVillette, δ) Docklandsτου Λονδίνου, ε) PostdamerPlatzτου Βερολίνου, στ)η περιοχή KopVanZuidστο Ρότερνταμ, ζ) Zuidasστο Άμστερνταμ, η) το Μουσείο Guggenheimστο Μπιλμπάο, θ)DiagonalMarστη Βαρκελώνη, ι) Polourbanofair“citylife” στο Μιλάνο. Επεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν σε έκταση οικοδομικού τετραγώνου, με αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, δίνοντας μια απάντηση στο πρόβλημα της αστικής ασυνέχειας ενσωματώνοντας πλήρως στον ιστό τα τμήματα αυτά της πόλης.

Ανάλογες περιοχές, με προβληματικό χαρακτήρα, συναντώνται και στις ελληνικές πόλεις. Παλιές βιομηχανικές εγκαταστάσεις, αποθήκες, στρατόπεδα κλπ για τις οποίες όμως δεν υπάρχει η ανάλογη ανταπόκριση από πλευράς δημόσιου και ιδιωτικού κεφαλαίου. Κινήσεις αποκατάστασης γίνονται ευκαιριακά όταν το επιβάλλουν οι συνθήκες (ολυμπιακοί αγώνες, πολιτιστική πρωτεύουσα) και δεν έχουν την δυναμική αυτή των ευρωπαϊκών επεμβάσεων, από πλευράς πολεοδομικών αλλά και γενικότερων κοινωνικών στοχεύσεων.

Ανακεφαλαιώνοντας μπορούμε να θέσουμε συγκεκριμένους προβληματισμούς και να εγείρουμε συγκεκριμένα ερωτήματα που αφορούν τη σύγχρονη πόλη.

_         Αυτή η νέα τάση είναι σε θέση να διορθώσει τα προβλήματα η δημιουργεί νέα;

_         Κατά πόσο η κάθε πόλη διατηρεί τα στοιχεία της;

_         Μπορούν να χαρακτηριστούν ως πόλεις ή σαν απλές πληθυσμιακές συγκεντρώσεις;

_         Ποιος ήταν ο ορισμός της πόλης και ποια στοιχεία απάρτιζαν την πόλη; Ισχύουν και σήμερα;

_         Μήπως τελικά το θέμα δεν είναι τα αστικά μορφώματα αλλά η ίδια η πόλη-μόρφωμα;

_         Η σύγχρονη αρχιτεκτονική δίνει λύση στο πρόβλημα ή οδηγεί σε αδιέξοδο;