Στο παρόν ερευνητικό θέμα προσεγγίζεται ένα χοροθεατρικό έργο ως προς την σύνθεση της χορογραφικής του δομής και ως προς την χρήση του σκηνικού χώρου. Συγκεκριμένα μελετάται το CafeMüllerτης PinaBausch, ένα έργο που παρουσιάστηκε πρώτη φορά τον Μάιο του 1978 στο Wuppertalτης Γερμανίας.

Το CafeMüllerείναι μια μη λεκτική και μη γραμμική αφήγηση της σχέσης ενός άντρα και μιας γυναίκας. Η γυναίκα εμφανίζεται ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικές ηλικίες. Η νεότερη βιώνει τα γεγονότα ενώ η μεγαλύτερη βιώνει τα αποτελέσματα τους.

Το άδειο καφενείο μετατρέπεται σε ένα πεδίο αλληλεπίδρασης των συμπεριφορών των ερμηνευτών που διατρέχουν τον χώρο ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Τα σώματα αλληλεπιδρούν με τον χώρο και με τα έπιπλα. Προσκρούουν σε αυτά ή αφήνονται στην βαρύτητα και προσκρούουν στο έδαφος.

Οι πρωταγωνιστές προστατεύονται, προκαλούνται και υποτάσσονται από άλλους τρεις ερμηνευτές που συμπληρώνουν την πλοκή του έργου, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο.

Το παράπονο και η μοναξιά,  που προέρχονται από την αδυναμία διαπροσωπικής επικοινωνίας, διακατέχουν όλη τη ροή του έργου. Η τάση για προσωπικό απολογισμό καταλήγει σε σχόλια ειρωνικά και αυτοσαρκαστικά.

Αρχικά γίνεται μια συνοπτική ιστορική αναδρομή του σύγχρονου χορού, εν μέρει και της performance, από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι και την PinaBausch, έτσι ώστε να κατανοηθεί καλύτερα η καλλιτεχνική συνέχεια του έργου της.

Στην συνέχεια παρουσιάζεται η προσέγγιση του CafeMüllerστην οποία ανιχνεύονται και σχολιάζονται ο ρυθμός της δράσης, οι χορογραφικές δομές καθώς και η χρήση του χώρου και των αντικειμένων σε σχέση με τα έπιπλα και κινούμενα σώματα των ερμηνευτών.