Το Μοντέρνο Κίνημα και τα νέα υλικά που εμφανίζονται στον 20^ο αιώνα καθιερώνουν την οριζόντια στέγη (δώμα) ως τη νέα κορυφή της σύγχρονης πόλης. Στον ελληνικό χώρο τη νέα ‘στέγη’ της πόλης θα αποτελέσει η ταράτσα της πολυκατοικίας, του αποκλειστικού σχεδόν κτιριακού τύπου της ελληνικής πόλης, που ‘γεννήθηκε’ στον μεσοπόλεμο και διαδόθηκε ευρέως μετά το ’50.

 Η ιδιαίτερη φυσιογνωμία που παρουσιάζει αυτός ο τόπος επιχειρήθηκε να ερευνηθεί μέσα από την καταγραφή δωμάτων στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Εξετάστηκαν οι διάφορες διατάξεις του χώρου καθώς και τα μορφολογικά και αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά των επιμέρους στοιχείων του. Η έρευνα περιλαμβάνει κι ένα ερωτηματολόγιο που δόθηκε σε κατοίκους πολυκατοικιών,  ώστε να εξεταστεί η σχέση τους με το χώρο της ταράτσας.

 Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν την εξέλιξη του χώρου των δωμάτων μέσα στο χρόνο, από τη δεκαετία του ’50 έως σήμερα, και τις ιδιαίτερες συνθήκες κάτω από τις οποίες ο χώρος αυτός υπέστη αλλαγές. Αναλύονται και συγκρίνονται τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δωμάτων ενώ γίνεται μια αποτίμηση των θετικών και αρνητικών στοιχείων τους, καταλήγοντας σε μια γενικότερη αποτίμηση της εικόνας τους στην πόλη.

Τέλος, με τη βοήθεια των αποτελεσμάτων του ερωτηματολογίου, καταδεικνύονται τα προβλήματα πρόσβασης και χρήσης της ταράτσας από τους ενοίκους, μιας χρήσης που ενδεχομένως θα βελτιώσει την εικόνα των δωμάτων και της πόλης και θα προωθήσει την κοινωνική επαφή.