Σκοπός της διπλωματικής εργασίας, είναι η εναπόθεση-«δωροθέτηση» κατασκευών φιλοξενίας ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να «ξαναανακαλυφτεί» το τοπίο , από προοπτικές ανθρώπινων κατασκευών ή τοπικών θέσεων που έχουν παρακμάσει ή παραβλεφθεί οι χρήσεις τους. Οι παραπάνω τοποθεσίες καθορίζονται ως «τοπιακά σκουπίδια».
Με τη σύνθεση τσιμεντόλιθων και παλετών επιχειρείται ο σχεδιασμός ενός κατασκευαστικού συστήματος το οποίο θα συγκροτεί χωρικά μοντέλα και θα αποτελέσει αρχέτυπο για την δημιουργία παραγώγων.
Η επιλογή των υλικών έγινε με αφορμή την σχεδόν «αθέατη» υφή τους, εφόσον κατά κανόνα, είναι τα δύο πιο δημοφιλή οικοδομικά υλικά σε υπαίθριες κατασκευές στις οποίες δεν υπάρχει πρόθεση καλλωπισμού(γεωργικές αποθήκες, μαντριά, περιφράξεις κτλ).
Η παραπάνω κατασκευαστική μέθοδος θα ορίζεται με την ονομασία «ICO» ακολουθώντας το παράδειγμα των ιστορικών ξενοδοχείων με την εμπορική επωνυμία «ΞΕΝΙΑ», που αποτέλεσαν το πρώτο ελληνικό παράδειγμα κτηρίων «κυνηγών θεάσεων» και συνδύασαν άρρηκτα την ονομασία τους με την εικόνα και τη χρήση τους.