Σε αυτή την εργασία μελετούμε τις δυνατότητες που ανοίγονται για μία πιο προσωπική κατανόηση ενός επιβαλλόμενου, από πλευράς οργάνωσης  χώρου, κατά την κίνησή μας σε αυτόν. Δύο είναι τα κύρια ερωτήματα που επιχειρούμε να απαντήσουμε. Το πρώτο, έχει να κάνει με τη σημασία του να γίνει η αναγνώριση του σχήματος που προϋπάρχει σε κάθε οργανωμένο χώρο ως στρατηγική κι αν αυτό σαν βήμα μπορεί να εμπλουτιστεί από το υποκείμενο που κινείται σε αυτό. Το δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι εάν μένοντας σε ένα χώρο λιγότερο γνώριμο σε εμάς, τον αφηγηματικό, μπορούμε να προσανατολιστούμε και να κατανοήσουμε την αφηγηματική κατασκευή με αρχιτεκτονικούς όρους. Ως βασικό κείμενο χρησιμοποιούμε το έργο του Borges“Βιβλιοθήκη της Βαβέλ”, που αποτελεί ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά κείμενα για τη χρήση της αρχιτεκτονικής κατασκευής, ως περιεχόμενο αφήγησης, αλλά και για το σχήμα που εμπεριέχεται ως στρατηγική αφήγησης. Για το λόγο αυτό, παρουσιάζουμε αναλυτικά την εργασία πάνω στο ίδιο κείμενο της Σόφιας Ψαρρά, από την αρχιτεκτονική σχολή του Wellsκαι το σχήμα που η ίδια ανακαλύπτει κατά τη συλλογιστική της πορεία στο κείμενο. Τέλος, μέσα από ένα είδος πειράματος, προσπαθούμε να κινηθούμε στο κείμενο, εισάγοντας συγχρόνως για τη χαρτογράφηση του αφηγηματικού χώρου, μεθοδολογικά εργαλεία που προέρχονται από άλλα πεδία, όπως αυτό της πόλης, που αποτελούν και στοιχεία προσωπικής εμπειρίας, ως κομμάτι των σπουδών μας στην αρχιτεκτονική σχολή.

   Με αυτό τον τρόπο, βλέπουμε το χώρο ως ένα πεδίο στο οποίο μπορούν να αναδυθούν νέες σχέσεις, μέσω της μνημονικής κατασκευής κι επομένως της προσωπικής συμβολής, δημιουργώντας ως αποτέλεσμα μία σχέση δυναμική και αμφίδρομη μεταξύ δύο πλευρών, αυτή του οργανωμένου χώρου κι αυτή του υποκειμένου-περιπατητή.