Το Φικάρδου είναι ένας από τους ελάχιστους αξιόλογους παραδοσιακούς οικισμούς της Κύπρου που έμεινε αναλλοίωτος μέσα στον χρόνο, κατάφερε να επιβιώσει και να κρατήσει την αρχιτεκτονική του φυσιογνωμία και τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, μακριά από τις απότομες οικιστικές αλλαγές που έπληξαν άλλους οικισμούς εις βάρος της αυθεντικής φυσιογνωμίας τους. Ταυτόχρονα όμως έχει πληγεί από την τάση αστυφιλίας και εγκατάλειψης της υπαίθρου.
Η εργασία αποσκοπεί στην καταγραφή, περιγραφή και μελέτη των τεκμηρίων της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς του οικισμού, των οποίων ο κίνδυνος της απώλειας γίνεται αισθητός με το πέρασμα των χρόνων. Καταγράφει και αναλύει στοιχεία για την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία, τον εξοπλισμό της κατοικίας και ανθρωπομορφικές αντιλήψεις που συνδέονται με τον σχεδιασμό και την οργάνωσή της. Πιο συγκεκριμένα, η εργασία περιλαμβάνει τις παρακάτω ενότητες:
Η μελέτη καταλήγει σε συμπεράσματα που αφορούν στον οικισμό και στην ιστορική
εξέλιξή του και επιχειρεί μια πρώτη προσέγγιση στη διερεύνηση κοινών στοιχείων και διαφοροποιήσεων με μορφές κατοικίας σε νησιά του Αιγαίου.