Το ερευνητικό θέμα με τίτλο σκηνοθεσίες παραδρομήσεων μελετά το κατά πόσο και με ποιους τρόπους μπορούμε να προσεγγίσουμε την έννοια της περιπλάνησης. Ειδικότερα, σχολιάζει την προετοιμασία, τον έλεγχο, την καταγραφή και την αναπαράσταση μίας περιπλάνησης και τον βαθμό συνείδησης του ατόμου που την βιώνει σε σχέση με τα παραπάνω θέματα. Η αρχή γίνεται μέσα από ένα προσωπικό πείραμα το οποίο θέτει τις βάσεις της έρευνας. Ακολουθεί αναφορά και σχολιασμός στις θέσεις της ομάδας των Καταστασιακών οι οποίοι ασχολήθηκαν εκτενώς με το ζήτημα της περιπλάνησης, ενώ δίνεται έμφαση σε θέματα προετοιμασίας, περιορισμού και εφαρμογής μεθόδου στην ανάπτυξη της έρευνας. Ο χώρος όπου εστιάζεται σειρά παρατηρήσεων γύρω από  την περιπλάνηση είναι η πόλη και ειδικότερα το κέντρο της. Εκεί αναζητούνται ο τρόπος και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτυλίσσεται η περιπλάνηση, ο χρόνος ανάπτυξής της και πώς τον αντιλαμβάνεται αυτός που την βιώνει. Επίσης θίγεται το πρόβλημα της καταγραφής, δηλαδή αν και πώς μπορούμε να αποτυπώσουμε με ακρίβεια την εξέλιξη μίας περιπλάνησης και με ποιόν τρόπο μπορεί αυτή να αναπαρασταθεί. Ο κυρίαρχος προβληματισμός του ερευνητικού θέματος περιστρέφεται γύρω από τις δυσκολίες που προκύπτουν όσο η έρευνα επεκτείνεται. Η περιπλάνηση φαίνεται να διαφεύγει από οποιονδήποτε περιορισμό ενώ όσο εστιάζεις σε αυτήν τόσο πιο επισφαλής μοιάζει η  εξαγωγήσυγκεκριμένων συμπερασμάτων. Η δυσκολία αυτή εντείνεται όσο στην πορεία γίνεται ξεκάθαρη η σημασία της υποκειμενικής ματιάς, στοιχείο που εμπλουτίζει την διαδικασία της έρευνας με άπειρα σημεία εστίασης.