Ο όρος  "συναισθησία" είναι παράγωγο του συν και αίσθηση και δηλώνειμια μόλυνση των πέντε αισθήσεων στην αίσθηση του αντιληπτού. Πιο απλά δείχνει την κατάσταση εκείνη στην οποία ένα ερέθισμα ακουστικό, οσφρητικό, οπτικό ή απτικό γίνεται αντιληπτό σαν δυο αισθητηριακά συμβάντα ξεχωριστά αλλά συνυπάρχοντα. Ο νευρολόγος Ρίτσαρντ Κίτοβιτς ανάγει το φαινόμενο της συναισθησίας στο μεταιχμιακό σύστημα.Το μεταιχμιακό σύστημα (limbicsystem)συμμετέχει μαζί με τον υποθάλαμο, περιοχές του δεξιού ημισφαιρίου και μερικές άλλες περιοχές του εγκεφάλου στα συναισθήματα και τις συγκινήσεις. Ενώ η συναισθησία για κάποια άτομα, που δεν επιθυμούν όλη αυτή την αισθητηριακή υπερφόρτωση, αποτελεί μικρή πληγή, τονώνει τα δημιουργικά άτομα. Ο Βασίλι Καντίνσκι ήταν ο καλλιτέχνης που ασχολήθηκε ίσως περισσότερο από όλους με τη συναισθησία, αυτό το ‘μποτιλιάρισμα’ των αισθήσεων.

 Κάποιος μπορεί να προκαλέσει συναισθησία με τη χρήση παραισθησιογόνων ναρκωτικών, όπως το LSD και η Μεσκαλίνη, αφού εντατικοποιούν τους νευρικούς συνδέσμους μεταξύ των αισθήσεων. Εταιρείες προγραμματισμού που δεν τους απασχολεί αν οι εργαζόμενοί τους κάνουν χρήση ψυχεδελικών ουσιών, διαθέτουν από τα πιο προχωρημένα προγράμματα και είναι πρώτοι στους πειραματισμούς της εικονικής πραγματικότητας. Αν αυτοί που γέννησαν την εικονική πραγματικότητα επικαλέσθηκαν την τεχνητή συναισθησία τότε μοιάζει λογικό μέσα στην εικονική πραγματικότητα να υπάρχουν ψήγματα αυτής της εμπειρίας και μάλιστα σε διαχειρίσιμη μορφή. Ο JohnWaterworth, καθηγητής πανεπιστημίου στην πληροφορική, αποκαλεί τα συστήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών «συναισθητικά μέσα» αφού λειτουργούν πρώτιστα ως αισθητικοί μετατροπείς καθώς οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν με αυτά. Ο καναδός συγγραφέαςMcLuhan παρουσιάζει τη συναισθησία ως ένα πολιτιστικό ιδανικό- μια φυσική κατάσταση της οποίας ο επιστήθιος αλφαβητισμός μας χώρισε, και μία πιθανή μελλοντική κατάσταση κατά την οποία τα ηλεκτρονικά μέσα μπορεί να είναι ικανά να μας ανταποδώσουν. Αυτό που φαίνεται να κάνουν τα πολυμέσα είναι να απαιτούν ένα συμμετοχικό στοιχείο, το οποίο αποτελεί μία ταυτόχρονη αλληλεπίδραση από πολλές, εάν όχι όλες τις αισθήσεις δημιουργώντας έτσι μία ‘προσωρινή’ συναισθησία. Τα συναισθητικά μέσα υπάρχουν ήδη. Μας επιτρέπουν να επιλέξουμε τις μορφές αίσθησης μέσω των οποίων οι πληροφορίες γίνονται αντιληπτές, με έναν ανάλογο τρόπο όπως αυτόν στον οποίο η ανθρώπινη συναισθησία αλλάζει το πώς οι αισθήσεις γίνονται αντιληπτές.