Η πρώτη βιομηχανική πόλη ανατρέπει πλήρως το μέχρι τότε δημιουργημένο αστικό τοπίο. Η έρευνα επιχειρώντας να αναγνώσει τη βιομηχανική πόλη του 19^ου αιώνα επικεντρώνεται στο Λονδίνο, έτσι όπως παρουσιάζεται και περιγράφεται στο έργο του συγγραφέα Κάρολου Ντίκενς (1812-1870) και του εικονογράφου Γκυστάβ Ντορέ (1832-1883).

 Η παράλληλη μελέτη άλλων πηγών ή ντοκουμέντων εποχής  αλλά και μεταγενέστερων ερευνών που αφορούν τη βιομηχανική πόλη αποβλέπει στη ανασύνθεση μιας εικόνας για το Λονδίνο αυτής της εποχής και τη γεωγραφική κατανομή αυτής της εικόνας στο χώρο.

 Μεγάλες περιοχές του Λονδίνου μεταμορφώνονται με τον ερχομό του σιδηρόδρομου, και ο πληθυσμός αυξάνεται με ρυθμούς υπερβολικούς. Οι κάτοικοι δεν φεύγουν μακριά από το κέντρο αλλά πηγαίνουν σε ήδη πυκνοκατοικημένες περιοχές και στοιβάζονται σε πρώην κατοικίες μεσαίας τάξης, η οποία απομακρύνεται από το κέντρο. Το Λονδίνο αποτελείται από τρεις χωριστές περιοχές: το City, τη μεσαιωνική πόλη με τα στενά, λαβυρινθώδη και αδιέξοδα δρομάκια, το WestEndπου κατοικείται από την ανώτερη και μεσαία τάξη και την περιοχή γύρω καί ανατολικά τού  κέντρου που κατοικείται από τους εργάτες και όλο εκείνο το ιδιαίτερο στρώμα του πληθυσμού που λόγω της φτώχειας οδηγείται στην αλητεία, την επαιτεία, την κλοπή ή και το έγκλημα. Στο Λονδίνο εγκαθίστανται πλέον στο χώρο αντιθέσεις που είναι πιο εμφανείς από οποιαδήποτε άλλη πόλη.

 Η επιβολή κανόνων πειθαρχίας και ελέγχου σε επίπεδο πόλης αρχίζει αυτήν την εποχή να αποκρυσταλλώνεται σε ένα είδος σχεδιασμού μεμονωμένων κτιρίων (φυλακές,άσυλα,εργοστάσια,σχολεία κλπ) αλλά καί  ευρύτερων συνόλων (βιομηχανικά συγκροτήματα) ,ενώ αρχίζει νά επεκτείνεται σέ ολόκληρες περιοχές τής πόλης.

 Η πόλη κοντεύει να εκραγεί από το πλήθος του κόσμου που συρρέει. Άστεγοι καταλαμβάνουν κάθε γωνιά της. Οι μαζικές αρρώστιες είναι πολύ συχνές και ο κόσμος υποφέρει μέσα σε ένα ‘’πηγάδι’’ από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει.

 Τα δύο θεμελιώδη θέματα αναπαράστασης, η πόλη – φυλακή και η πόλη – κόλαση, αναδεικνύονται κυρίως μέσα από το έργο των Ντίκενς – Ντορέ και υποστηρίζονται μέ  μια ευρύτερη έρευνα βιβλιογραφίας και εικόνων πάνω στα δύο ειδικά πεδία αναπαράστασης, φυλακή και κόλαση,πού μπορεί νά λειτουργήσουν καί σάν γέφυρες γιά τήν σχέση εκείνης τής εποχής μέ τόν σύγχρονο χώρο, ένα νέο βέβαια πεδίο για έρευνα.