Το αρχιτεκτόνημα ως μνημείο δημιουργείται για να εκφράσει ιδέες και σκέψεις των ανθρώπων. Άλλοτε πάλι πόθους και φιλοδοξίες. Τέτοιες έχουν οι ισχυροί πολιτικοί ηγέτες. Και προσπαθούν να τις απεικονίσουν και στα αρχιτεκτονήματα. Συχνά μέσα από ένα φαίνεσθαι του πως επιθυμούν να είναι τα πράγματα επιχειρούν να πείσουν το κοινό πως έτσι είναι η υπόσταση της εξουσίας. Ένα αληθοφανές προσωπείο, μια εικόνα. Αυτή είναι η αισθητικοποίηση της εξουσίας. Η αρχιτεκτονική γίνεται το μέσο που προσδίδει έναν ωραιοποιητικό χαρακτήρα στην εξουσία. Την κάνει πιο ήπια, πιο ελκυστική. Η δύναμη της εικόνας, του συμβόλου και της αίσθησης του χώρου χρησιμοποιούνται. Με ποιες στρατηγικές και ποια αρχιτεκτονικά στοιχεία; Τρία παραδείγματα κυβερνητικών αρχηγείων διαφορετικών εξουσιών και αρχιτεκτονικών μέσων αποτελούν τη βάση αυτού του προβληματισμού. Το ανάκτορο του Λουδοβίκου XIV στις Βερσαλλίες, η καγκελαρία του Ράιχ για τον Χίτλερ και η νέα καγκελαρία του ενωμένου Βερολίνου παρουσιάζονται μέσα από τη διερεύνηση των αρχιτεκτονικών στοιχείων ως εκφράσεων του ιδεολογικού περιεχομένου που καλούνται να συμβολοποιήσουν. Η σύγκριση του χθες με το σήμερα, του απόλυτου με το διαλεκτικό καθεστώς.