H εργασία αυτή ξεκινά με την μελέτη της προστατευόμενης παραλίας του Γέρακα στη Ζάκυνθο, ως παραλία ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας Caretta - Caretta, και της δράσης του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου. Αρχικά διερευνούνται οι περιορισμοί και οι κανόνες που θέτονται από το Ε.Θ.Π.Ζ. και ποιά είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος του Γέρακα. Η ανθρώπινη δραστηριότητα καταγράφεται και διαχωρίζεται σε αυτή των υπευθύνων και των μελετητών του Πάρκου, και σε αυτή των επισκεπτών – λουόμενων, ενώ ταυτόχρονα οι κινήσεις αυτές αντιπαραβάλλονται με τις κινήσεις της θαλάσσιας χελώνας. Παράλληλα το τοπίο και η φυσικότητα της περιοχής αναλύονται με βάση την ανθρώπινη κλίμακα και την σωματική εμπειρία του επισκέπτη. Η εγκατάσταση που τελικά σχεδιάζεται καθοδηγεί τον λουόμενο μέσα στο τοπίο ενημερώνοντάς τον για την ιδιαιτερότητα του Γέρακα, αφήνοντάς τον να διαβάσει τα στοιχεία του χώρου και της φυσικότητας του περιβάλλοντος κατά την κατάβασή του στην παραλία, προσφέροντάς του διαφορετικές θεάσεις είτε αποκαλύπτοντας του το σύνολο του τοπίου, είτε περιορίζοντάς τον στις υφές και τα στοιχεία του χώρου γύρω του. Επίσης λειτουργεί ως διαχωριστικός παράγοντας ανάμεσα στην θαλάσσια χελώνα και τον άνθρωπο, οδηγώντας τους λουόμενους σε περιοχή της ακτής που δεν παρατηρούνται συνήθως φωλιές της Caretta-Caretta, ενώ ταυτόχρονα μεταφέρει την κολυμβητική δραστηριότητα από την παραλία εξ ολοκλήρου μέσα στο νερό - πάνω ή κάτω από αυτό. Ο επισκέπτης καθοδηγείται σε ξύλινες εξέδρες πάνω από το νερό ακολουθώντας ίχνη στην πορεία του ενώ του προσφέρεται η ελευθερία να διαλέξει το σημείο που θα παραμείνει στην περιοχή και την σχέση που επιθυμεί να έχει με το νερό. Οι λειτουργίες που ενσωματώνονται στην εγκατάσταση εξυπηρετούν τις βασικές ανάγκες του επισκέπτη ώστε να μην αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της περιοχής ως προστατευόμενης ζώνης. Η εγκαταστάσεις πατάνε πάνω στο τοπίο και χρησιμοποιείται η έμπηξη πασσάλων ως στήριξη των επιμέρους κατασκευών ώστε να επιτευχθεί η ελάχιστη επέμβαση στο τοπίο, ενώ το ξύλο προτιμάται ως κύριο υλικό ων επεμβάσεων ως φυσικό υλικό και λόγω της καλύτερης σχέσης που μπορεί να έχει με το τοπίο.