Warhol’s dream
ΠΕΡΙΛΗΨΗΚΕΙΜΕΝΟΥ
To be really rich, I believe, is to have one space. One big empty space.
Empty space is never-wasted space.
When I look at things, I always see the space they occupy.
I always want the space to reappear, to make a comeback, because it’s lost space when there’s something in it.
I believe in living in one room
One empty room with just a bed, a tray and a suitcase
Suitcase space is so efficient. A suitcase full of everything you need
One spoon
One fork
One plate
One shirt
One underwear
One sock
One shoe
One suitcase and one empty room. Terrific. Perfect.
(“Atmosphere”: “THE Philosophy of Andy Warhol (From A to B and Back Again)
Αποτέλεσμα της μελέτης αυτής είναι ένα αντικείμενο, ο στόχος ωστόσο είναι ο χώρος.
Ένας τεράστιος άδειος χώρος. Η φιλοσοφία του Warholγια τον χώρο την οποία αναλύει στο κεφάλαιο “Atmosphere” του βιβλίου του: “THEPhilosophyofAndyWarhol(FromAtoBandBackAgain)”, σκιαγραφεί μια ιδανική εικόνα που έχει στο μυαλό του για το πώς θα ήθελε να είναι ο χώρος. Άδειος, απαλλαγμένος από περιττά αντικείμενα και ο ιδιοκτήτης του απαλλαγμένος από περιττές ανάγκες.
Χαρακτηρίζει πραγματικά πλούσιο αυτόν που του ανήκει ένας χώρος, ένας τεράστιος, άδειος χώρος.
Ερμηνεύει ως χαμένο χώρο όχι τον κενό αλλά αυτόν που περιλαμβάνει κάτι.
Στη συνέχεια θίγει την έννοια της κατάληψης του χώρου και μιλά για τους διαφορετικούς τρόπους που καταλαμβάνει κάποιος έναν χώρο, καταλήγοντας στην άποψή του για το ότι θα έπρεπε όλοι να κατοικούμε σε ένα δωμάτιο. Σε ένα μεγάλο άδειο δωμάτιο, με ένα κρεβάτι, ένα δίσκο και μια βαλίτσα γεμάτη με όσα χρειαζόμαστε.
Στόχος αυτής της μελέτης, λοιπόν, είναι ο χώρος και η μικρότερη δυνατή παραβίασή του. Είναι η προσπάθεια να επιτευχθεί η μαγική επανεμφάνισή του, μέσω ενός αντικειμένου που καταλαμβάνει στοιχειώδη χώρο και μεταβάλλεται ανάλογα με την ανάγκη που δημιουργείται.
Βάση του αντικειμένου αυτού αποτελεί η κύρια ανάγκη του ύπνου και αυτό του δίνει την πρώτη του μορφή, αυτή του κρεβατιού, της κλινομονάδας, του κατ’ εξοχήν ατομικού χώρου. Γύρω από τον στοιχειώδη χώρο του σώματος, λοιπόν, ξεδιπλώνονται λειτουργίες που ικανοποιούν βασικές ανάγκες. Λειτουργίες που υποστηρίζονται από ένα κρεβάτι, έναν δίσκο και μια βαλίτσα.
Απαντήσεις σε ερωτήματα όπως ποια είναι η υπόσταση του κατοικήσιμου, από τι προσδιορίζεται, πότε πραγματικά κατοικούμε έναν χώρο, πότε τον οικειοποιούμαστε, μπορεί να μας δώσουν μια νέα αντίληψη του χώρου, πιο γενική, πιο καθαρή, απαλλαγμένη από τις σταθερές και τα δεδομένα που υπακούμε πολλές φορές χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η κατοίκηση ενός χώρου κατευθύνεται από τις ανάγκες μας και όχι από τις λειτουργίες που μας υποδεικνύει ο κάθε χώρος, το κάθε δωμάτιο. Κατοικούμε έναν χώρο, τον κάνουμε δικό μας , τον οικειοποιούμαστε και υπαγορεύουμε τις λειτουργίες του.