Η παρούσα εργασία κινείται σε ένα ευρύ πλαίσιο αναζητήσεων που ξεκινά από τη σχέση ρυθμού και σώματος και φτάνει στο χώρο. Με συνεχείς εναλλαγές στο εύρος του πεδίου της επιχειρείται η σχεδιαστική απόδοση των δεδομένων που συλλέχθηκαν. Οι εναλλαγές αυτές προσδιορίζουν τόσο την κλίμακα μελέτης του χώρου όσο και το είδος των προτεινόμενων επεμβάσεων. Ο χώρος που επιλέγεται κάθε φορά να ερευνηθεί καθορίζει και ένα δικό του σύστημα σχέσεων. Η ενασχόληση μας με το ρυθμό μας οδηγεί στην επιλογή μίας συγκεκριμένης ιδιότητάς του που θα αποτελέσει στη συνέχεια το κεντρικό μας θέμα. Η ιδιότητα αυτή είναι η συγκοπή - syncopation. Το σύστημα σχέσεων στο οποίο τοποθετείται είναι το τεχνητό – φυσικό τοπίο και συγκεκριμένα ο χείμαρρος Κραυσίδωνας στην πόλη του Βόλου. Παράλληλα μελετάται και το σύστημα χείμαρρος – κοίτη. Η συγκοπή χρησιμοποιείται στην τελική μας πρόταση τόσο ως εννοιολογική πρόθεση αλλά και ως προϊόν σχεδιαστικής επεξεργασίας.
