Η έννοια του Δημαρχείου στην ψηφιακή εποχή. Ο ρόλος του. Το δημόσιο κτίριο, εκτός του κοινωνικού του προορισμού, τακτοποιείται ως σύμβολο στην πόλη και λειτουργεί αναπόφευκτα ως αρχιτεκτονικό πρότυπο με σημαντικό παιδευτικό ρόλο. Η πόλη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς δημόσια κτίρια και τα δημόσια κτίρια, χωρίς την πόλη.

Είναι όμως το δημόσιο κτίριο απλά ένας υποδοχέας δράσεων και γεγονότων ή μήπως και το ίδιο ως χωρική οντότητα δημιουργεί με τη σειρά του νέες δράσεις, τροφοδοτεί νέα γεγονότα; Η σχέση κτιρίου-πόλης είναι αμφιμονοσήμαντη, δυναμική και απρόβλεπτη.

Στη σχεδιαστική πρόταση προσπαθεί να γίνει η σχέση αυτή ευεργετική μέσα από τη λειτουργική ώσμωση. Στην υποβαθμισμένη Δυτική Θεσσαλονίκη, το κτίριο – Δημαρχείο, δέχεται έναν χαρακτήρα εμβληματικό ή καλύτερα δυναμικό, όπως η δυναμική της κοινωνίας που επιθυμεί να αλλάξει δραστικά το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει.

Βασική μου πρόθεση, λοιπόν, είναι ένα κτίριο-κοινωνικός πυκνωτής, με δυνατότητες για πολλαπλές χρήσεις, ανοίγοντας το κτίριο προς την κοινότητα, ως ένας ζωντανός οργανισμός, που μεταλλάσσεται, επανερμηνεύεται συνεχώς και αναδημιουργείται εξαιτίας των δράσεων που πραγματοποιούνται σε αυτόν.