Η περιοχή της Ευαγγελίστριας αποτελεί ένα γνωστό κεντρικό τόπο της πόλης μου, της Θεσσαλονίκης. Η περιοχή περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό διάσπαρτων λειτουργιών ασύνδετων μεταξύ τους και με τον ευρύτερο χώρο αλλά και μη συμβατών με τη θέση και το χαρακτήρα της. Περιλαμβάνει ακόμα σημερινούς χώρους πολιτιστικής μνήμης που μαρτυρούν τη διαχρονικότητα στην κατοίκησή της. Παρά τα τόσο ενδιαφέροντα στοιχεία και χαρακτηριστικά της η περιοχή παραμένει δυσπρόσιτη, μη ελκυστική, νησίδα στον πολεοδομικό ιστό.
Τα κυρίαρχα στοιχεία του τόπου αντιστοιχούν σε επιφάνειες: οριζόντιες (στάση, μνήματα) και κατακόρυφες (κίνηση, τείχος) και συνδιαλέγονται μέσω της κίνησης: Κατασκευάζω πορείες, ενσωματώνοντας στάσεις και περάσματα, διαμορφώνοντας σχέσεις:
Η κεντρική ιδέα – μέσα από τις έννοιες στάση, κίνηση, πέρασμα - είναι,
_να δοθούν νέες χρήσεις στην περιοχή
_να αναδειχθούν οι χαρακτήρες των ενοτήτων
_να γίνουν σημειακές επεμβάσεις (περίπτερα)
_να δημιουργηθεί δίκτυο διαδρομών
_να διανοιχτούν περάσματα
_να ορισθούν τόποι συνάντησης

Επιδίωξη μου ήταν να γίνει πάρκο περισυλλογής και όχι μόνο αναψυχής, Να αναδειχθεί η περιοχή και να αποκαλυφθεί με περάσματα, συνδέσεις- διαχωρισμούς, χωρίς να χαθεί η ιδιαιτερότητά της, να μην «προδοθούν τα μυστικά της».
Διατηρείται η ατμόσφαιρα κάθε υποπεριοχής, έτσι υπάρχουν χώροι: εσωστρεφείς- εξωστρεφείς (σημεία που κρύβω ή που αποκαλύπτω), σκοτεινοί- φωτεινοί, ήσυχοι- θορυβώδεις, έρημοι- πολυσύχναστοι, δαιδαλώδεις- γραμμικοί. Τα κοιμητήρια αντιμετωπίστηκαν ως πολιτισμικά στοιχεία της πόλης, ως ένδειξη πολιτισμού και σεβασμού στην ιστορία.
Επιλέχτηκαν σημεία επικέντρωσης και σηματοδοτήθηκαν τα περάσματα του τείχους. Δόθηκαν νέες χρήσεις στα υπάρχοντα κτίρια και καταργήθηκαν κάποια από αυτά, αραιώνοντας τους χώρους και αναστρέφοντας την αναλογία κτιστού- άκτιστου.