Τι θα γινόταν αν καταργούταν ο συμβατικός τρόπος μνημόνευσης και εισάγονταν ένας νέος, ο οποίος θα μεταφέρει ενεργά τις αναμνήσεις στον αστικό ιστό, περιέχοντας τη μνήμη του τόπου και αλληλεπιδρώντας με το κοινό;

Η προτεινόμενη εκδοχή διαχείρισης της μνήμης βασίζεται σε τρία σημεία: στην προσφορά μνήμης, προβάλλοντας στο κοινό όλα τα έγκυρα ντοκουμέντα που σχετίζονται με το γνήσιο περιβάλλον και φανερώνουν την ιστορία του, στο διαφορετικό επίπεδο θέασης του τόπου, ανυψώνοντας το οπτικό πεδίο του θεατή και στη συλλογή μνήμης μέσω φωτογραφικής μηχανής.

Σε αντίθεση με την αδιαβάθμητη πληροφορία της εποχής, το memo20 αντιπροσωπεύει τη διαβαθμισμένη ανύψωση προς τη μνήμη. Πρόκειται για μία φορητή κατασκευή που μετακινείται στον αστικό ιστό και τοποθετείται στα γνήσια περιβάλλοντα μνήμης. Μια κλίμακα είκοσι βαθμίδων αποτελεί τον πυρήνα της. Η δράση του χρήστη εξελίσσεται κάτω, πάνω και γύρω από αυτήν. Η χωρική ιδιαιτερότητα της κλίμακας, προσφέρεται για νέες χρήσεις και δημόσιες δράσεις. Φιλοξενεί προβολές και μαρτυρίες από τον εκάστοτε τόπο μνήμης και συγκεντρώνει πληροφορίες έρευνας, επεξεργασμένες από οπτικοακουστικά συστήματα.

Η προτεινόμενη κατασκευή- κλίμακα memo20 υποκαθιστά το μνημείο και λειτουργεί ως μήτρα πληροφοριών και ψηφιακού υλικού. Τηρεί ορισμένες προδιαγραφές όσον αφορά τα μορφολογικά χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες της, οι οποίες καθορίζουν και τη ριζική αντίθεση της με τα υπάρχοντα μνημεία.