Αντικείμενο της διπλωματικής εργασίας είναι να διερευνηθεί και να ενισχυθεί μέσα από το σχεδιασμό η σχέση του ανθρώπου με αναπηρία τόσο με το κοινωνικό όσο και με το φυσικό περιβάλλον. Η αφετηρία της σύνθεσης συνοψίζεται στην έννοια της συνύπαρξης φυσικού και τεχνητού περιβάλλοντος, παλιού και καινούριου. Κατ’ επέκταση, η σχέση του χώρου διαβίωσης με τη φύση και η σχέση του ανθρώπου με τη φύση είναι δύο παράμετροι που αποτελούν και σχεδιαστική πρόθεση, ώστε το άτομο με αναπηρία να βρίσκεται σε διαρκή επαφή με το φυσικό περιβάλλον, που αποτελεί πηγή αρμονίας και ισορροπίας. Σχεδιαστικοί στόχοι της διπλωματικής εργασίας, πέρα από τη λειτουργικότητα, την ελκυστικότητα της αρχιτεκτονικής πρότασης και την ευελιξία, είναι η συσχέτιση της κατοικίας με το περιβάλλον, δηλαδή η συνύπαρξη φυσικού και τεχνητού, παλιού και καινούριου, καθώς και η εύκολη πρόσβαση και εξυπηρέτηση του ατόμου με κινητική δυσκολία. Οι αρχικές γεωμετρικές χαράξεις της σύνθεσης υπαγορεύονται από τα υπάρχοντα στοιχεία, που καθορίζουν τη φυσιολογία του οικοπέδου, όπως τα όρια του οικοπέδου, τα υπάρχοντα αρχιτεκτονικά στοιχεία στο χώρο, όπως οι παλιοί πέτρινοι τοίχοι, καθώς και η διατήρηση της υπάρχουσας φύτευσης. Σε δεύτερο επίπεδο, ακολουθούν οι γεωμετρικές χαράξεις που υπαγορεύουν την οργάνωση του χώρου και την οριοθέτηση των μεταβατικών χώρων. Οι χαράξεις διαμορφώνονται έτσι ώστε να τονιστεί ο πυρήνας της σύνθεσης, που είναι ο κεντρικός μεταβατικός χώρος. Το κτίριο βασίζεται σε μια συνθετική δομή, με εσωτερική δυναμική που προκύπτει από τη συνδυαστική των αρχιτεκτονικών όγκων, των υπαίθριων και ημιυπαίθριων χώρων και των αξόνων διέλευσης. Ιδιαίτερη έμφαση στη συνολική σύνθεση δίνεται στην ποιότητα των υπαίθριων χώρων που ορίζονται από τη  κτιριακή μάζα, καθώς και στην ποικιλία του μικροπεριβάλλοντος που ορίζουν οι ενότητες αυτές.