Τα χωρο-ηχητικά περιβάλλοντα εντάσσονται μέσα στο πλαίσιο της ακουστικής τοπογραφίας και της χωροποίησης δεδομένων. Δημιουργούνται τεχνητά τοπία που φαίνεται άλλοτε να μιμούνται αντίστοιχους φυσικούς χώρους όπως πεδιάδες ή επιφάνειες ωκεανών και άλλοτε, εξαιτίας της αλλαγής της κλίμακας στην οποία εντάσσονται, μικρο-τοπία που δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι. Αποτελούν ένα είδος χαρτογραφίας του ήχου. Βασίζονται σε αναλύσεις ηχητικών δεδομένων φυσικών περιοχών, μουσικών συνθέσεων, ή πειραμάτων διαμόρφωσης μιας ηχητικής πηγής (ενός μουσικού οργάνου) προς τέτοιες κατευθύνσεις που ενδεχομένως επιφέρουν δραστικές μετατροπές στην απεικόνισή της. Η στρατηγική που χρησιμοποιείται εδώ ξεκινά με την αποτύπωση του ήχου σε μία δυσδιάστατη επιφάνεια της οποίας το μήκος και το πλάτος (δύο χωρικά μεγέθη) αντικαθίστανται από τον χρόνο (διάρκεια) και την συχνότητα (δύο από τις ιδιότητες του ήχου). Στη συνέχεια με βάση τα δεδομένα της έντασης του ήχου καθ’ όλο το φάσμα των συχνοτήτων του και το εύρος της διάρκειάς του, εξωθούνται (extrude) ώστε η επιφάνεια να αποκτήσει την τρίτη χωρική της διάσταση. Με διαφορετικές προσεγγίσεις, έπειτα, στην διαμόρφωση αυτών των επιφανειών παράγονται μία σειρά επιφανειών, αντικειμένων και κελυφών όπου ο ήχος γίνεται απτός και προσπελάσιμος.