Το ερευνητικό θέμα εστιάζει στη διερεύνηση των διαγραμμάτων και των προπλασμάτων ως αναλυτικά και συνθετικά αρχιτεκτονικά εργαλεία. Στα πρώτα στάδια, αναλύεται η έννοια του διαγράμματος μέσα από ορισμούς και ερμηνείες που έχουν αποδοθεί καθ΄όλη τη διάρκεια της εξέλιξης της αρχιτεκτονικής θεωρίας με αντικείμενο τα διαγράμματα, δηλαδή από τον 20^ο αιώνα και μετά. Παράλληλα, παρατίθενται ορισμένες θεωρίες που αφορούν τα διαγράμματα, οι οποίες έχουν συμβάλλει στην περαιτέρω ανάλυσή τους, ιδιαίτερα στην αρχιτεκτονική. Σε αυτό το σημείο τονίζεται τόσο ρόλος του διαγράμματος ως συνθετικό εργαλείο, όσο και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από τη λανθασμένη επιλογή και χρήση των συνθετικών εργαλείων. Στη συγκεκριμένη εργασία, είναι ιδιαίτερα σημαντικός ο εντοπισμός και η μελέτη των κριτικών και των προβλημάτων στην έρευνα των αρχιτεκτονικών διαγραμμάτων. Στη συνέχεια, για την καλύτερη κατανόηση των εννοιών μελετάται το έργο ορισμένων αρχιτεκτόνων, οι οποίοι έχουν συμβάλλει με το αρχιτεκτονικό τους έργο στην έρευνα και στην εξέλιξη της θεωρίας των αρχιτεκτονικών διαγραμμάτων, δίνοντας μια διαφορετική ερμηνεία. Επιπλέον, δίνεται έμφαση στο ρόλο των προπλασμάτων και στην αξιοποίησή τους ως υλικά διαγράμματα στην αρχιτεκτονική σύνθεση. Η μελέτη ορισμένων διαχρονικών ασκήσεων, οι οποίες έχουν εφαρμοστεί στην αρχιτεκτονική εκπαίδευση σε πολλές σχολές ανά τον κόσμο και απαιτούν κυρίως τη χρήση διαγραμμάτων και προπλασμάτων, αποτελούν παραδείγματα που αξιοποιούνται στην αρχιτεκτονική σύνθεση. Αντίστοιχα, η ανάλυση των αποτελεσμάτων των ασκήσεων, όπως επίσης και της μεθοδολογίας που ακολουθείται για την υλοποίησή τους, οδηγούν στην πρακτική εφαρμογή των διαχρονικών, εκπαιδευτικών ασκήσεων, προσαρμόζοντας τις ασκήσεις στις νέες συνθήκες της σύγχρονης τεχνολογίας, δηλαδή χρησιμοποιώντας ψηφιακά μέσα. Τέλος, η ερευνητική εργασία ολοκληρώνεται με την ανάλυση ενός πρότζεκτ, μέσω του οποίου τονίζεται ο ρόλος και η σημασία των διαγραμμάτων και των προπλασμάτων από τα πρωταρχικά στάδια μέχρι την ολοκλήρωση της συνθετικής διαδικασίας.